کیا اینجورین؟اصلا دست خودم نیس
ذهنم ی چیز کوچیک ک اصلا اهمیتی نداره رو انقد بزرگ جلوه میده ک واقعا برام میشه معضل درحالی ک ممکنه خیلی پیش پاافتاده باشه واصلا مهم نباشه
کسی هست اینطور باشه
درمانش چیه
متنفرم از این وضع منم همینجورم
منم اینطوریم..زندگیم سیاه شده ازبس میشینم غصه همه چیزو میخورم ..دنبال راه حلم نمیتونم دکتر برم نمی‌خوام شوهرم بفهمه ..داغون شدم بخدا سرم میدون جنگه همیشه عصبانیم
منم همینم
من بابام سرما خورده و زیر بغلش سفت شده انقد میشینم فکر میکنم ک نکنه چی باشه خسته شدم
۲۴ ساعت از فکرات وقت بگیر بهشون بگو برید بعد از یک روز میام سراغتون با هم حرف می‌زنیم و مطلقا در این یک روز به موضوع فکر نکن
بعد از ۲۴ ساعت میفهمی فکرات غیب شدن
دقیقا و متاسفانه وسواس قرینه ای هم دارم
مثلا یک سوتی خیلی کوچولوی بی اهمیت رو یه فاجعه به حساب میارم
من در این حدم مثلاً می‌خوایم بریم تو جاده نگاه بچم میکنم زبونم لال فکر تصادف و ... بعد یهو میبینم دخترمو بغل کردم هی نگاش میکنم و هی اشک می‌ریزم بعد احساس میکنم داره به قلبم فشار میاد😔
دقیقا منم همین هستم
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
