من فکر میکنم قدیم ها که فقط مجری ها و بازیگرها مقابل دوربینها بودند،اونها بودند که کارهایی روی صورتشون میکردند که شاید ضرورتی نداشت اما موجب میشد تصویرشون بهتر باشه
فکر میکنم الان توی مترو و خیابون و دانشگاه دخترهای زیر 30 سال که گاهاصورتهاشون مصنوعی شده و راضی اند به خاطر اینه که دائم در معرض دوربین و سلفی اند. و موقع سلفی احساس بهتری دارند. اما گاها در ارتباط چهره به چهره حس خوبی به آدم منتقل نمیشه.
شما هم این طور فکر میکنید؟
