
بیا که در غم عشقت مشوشم بیتو
تو خوش به بزم رقیبان و ناخوشم بی تو
شب از فراق تو مینالم ای پری رخسار
چو روز گردد گویی در آتشم بیتو
دمی تو شربت وصلم ندادهای جانا
همیشه زهر فراقت همی چشم بیتو
اگر چه زهر مذابست بی تو می نوشم
و گرچه باده کوثر نمی چشم بی تو
اگر تو با من مسکین چنین کنی جانا
دو پایم از دو جهان نیز در کشم بیتو
ز بیم آنکه شود برق و آیدت ز قفا
گمان مدار که من آه بر کشم بی تو
پیام دادم و گفتم بیا که ناخوشم بی تو
جواب دادی و گفتی که من خوشم بیتو