مادرشوهرم به چشاش عمل کرده فقط بیاید

مریض بوده دیگه دعوتی که نبوده آدم مریض یادش نمی مونه

بستگی به بقیه مواقع داره که باهاتون چطور بوده ولی ازطرفی هم میگید با اونا زندگی میکنید پس نمیتونید نرید 

کسی دیگه باهاش بوده روش نشده بگه شما رو هم بردارن این موضوع مهمی نیست خودت رو ناراحت میکنیا ماشین میگرفتی میرفتی 

شاید با طرف مقابل رودربایسی داشته نتونسته بگه منتظر باشن

خب دلت نیست بری فرق داره ولی بهونت توجیه نداشت در مجموعم بری سر بزنی و کمک کنی فرق داره. ولی اینکه صبحانه و ناهار و.. درست کنی نه وظیفت نیست یکی دوبارکمکی درست کن حالا لطفته ولی جوری نباشه بشه و ظیفه و طلبکار شن

شما چون برای خودتون خونه می سازید رفتید خونه مادر شوهر 

بعد می گی چون باید صبحانه آماده کنم متنفرم ازشون

خب برو خونه اجاره کن و برای خونه و زندگی بقیه مزاحمت ایجاد نکن تا هم خودت اونطوری که دوست داری زندگی کنی هم برای صبحانه ای که خودتون هم ازش می خورید اینقدر کینه و تنفر ایجاد نکنی

یا تا زمانی که خونه تون آماده بشه بمون خونه مادر خودتون که اصلا رفت و آمدی هم نداشته باشی

ول کن دختر خوب من یه عمر از تهران میرفتیم یه هفته شهر همسرم اونجا فقط کار میکردم از وقتی میرسیدم خونه تمیز می کردم و حیاط میشستم وغذا میپختم ... میگفتم گناه دارن اونم مثل مادرم فرق نداره و...بخدا مادرم نمیذاره من کارکنم میگه تو از صبح سرکاری استذاحت کن کمی... شاغلم مثلا برای مسافرت میرفتیم دو روز استراحت کنم خونه پدرشوهرم برکشتنی از همیشه خسته تربودم. متاسفانهاین روند دوازده سال همین بود  جوری شده بود میرفتم مادرشوهرم به پسراش  میگفت...(اسم من ) دستپختش خوبه چی میخواید درست کنه موادشم خودم میخریدم سال آخر عید بود رسیدیم ساعت دوازده ظهر نبودن فقط برادرشوهر کوچیکم بود گفت مامان گفته یه چیزی واسه ناهار درست کن رفته عید دیدنی خلاصه اونجا تازه به حماقتم پی بردم بچه هام رو بردم بیرون بهشون غذا دادم به شوهرمم گفتم من سیرم خواستی برای خانوادت از بیرون چیزی بگیری خودت میدونی همون شد دیگه و آخرشم شدم عروس بده اصلا برام مهم نیست تقصیر خودم بود باید حد رو رعایت میکردم الان میرم فقط در حد شستن ظرف و چیدن سفره و...  بگه غذا نداریمممیگم. من که گشنم نیست بچه هامم نیمرو میدم