سلام عزیزان
می خواستم ببینم رابطه تون با دخترانتون چه طوره .. آیا شاغلین یا خانه دارید ؟
مسایلشون را چه طور حل می کنید ؟ مدام در حال تذکر دادن هستید ؟ جدای از درس و مشق روابط عاطفی تون چه طوره ؟ دخترتون به خودش می رسه ؟ یا مدام باید بگین برو موهات و شونه کن ؟ برو حمام؟ و ...
من شاغلم ..
دخترم کلاس چهارمه . خدا را شکر تو درس هاش زیاد باهاش مشکل ندارم یعنی شاگرد زرنگه خدا را شکر . من مشکلم کارهای شخصیشه و کمی اخلاقش . که احساس می کنم ی کم بروز احساساتش کمه .. یعنی اصلاً تو دنیای خودشه . .
مدام باید بگم مامان موهات و شونه کن ، بعد از ناهار مامان دور لبت را پاک کن .. مامان بیا کمک .. مامان بیا اینجا را جمع کن .. اتاقت را مرتب کن ..
احساس می کنم زیاد به فکر نیست و از مسایل خیلی راحت عبور می کنه و براش مهم نیست که چه کاری ازش بر میاد خودکار خودش انجام بده ..
از لحاظ ابراز احساسات هم که خیلی ضعیفه .. مثلا بچه خواهرم میاد خونه مامانم ، مامانم و بغل می کنه سلام میده می بوسه مامانم و اما دختر من با این حال که تا 6 سالگی پیش مامانم بوده اصلاً این کارها را نمی کنه ..
ی وقت هایی فکر می کنم چه قدر بی عاطفه اس ..
اما خداییش دختر خوبیه و اصلاً اذیت کن نیست .. نگران آینده شم وگرنه مامان من که از نوه اش توقع ماچ و بوسه نداره ..
به نظرتون چه کنم یکم با احساس تر و مرتب تر باشه .. خیلی فکرم و درگیر کرده .. شایدم زیادی حساس شدم .. چه می دانم ..
من ندارم ولی خودم یک وقتی 10-12 ساله بودم و می دونم رابطه خوب با مادر تو این دوران خیلی مهمه. من خیلی از مادرم آسیب دیدم. لطفا هر کاری می کنید و هر تذکری می دید همراه با صمیمیت باشه و دلیلش رو به دخترتون توضیح بدین. باهاش زیاد صحبت کنید و بهش اعتماد به نفس بدین که قبولش دارین.اینجوری بهتر به حرفتون گوش میده.
ممنونم کیمیا جان ..
آخه ی وقت هایی واقعاً از دستش عصبانی می شم البته سعی می کنم تحقیرش نکنم اما ی وقت هایی واقعاً خونم و به جوش میاره و مجبور می شم کمی تند باهاش رفتار کنم ..
متوجه هستم شما هم انسانی و ظرفیت مشخص داری ولی تا جایی که میشه از تندی پرهیز کن چون تو سن حساسیه. هم اون آسیب می بینه هم ازت متنفر میشه. شما فکر 60 سالگیت رو بکن همیشه که 12 ساله نمی مونه. تو یک سنی شمایی که به اون نیاز پیدا می کنی. یک جور رفتار نکن بعدها تنها بمونی.
واقعا گل گفتی کیمیا جان .. حتماً به این نکته هم توجه می کنم .. ممنونم ..
ای کاش دوستان دیگه ای هم که تجربه و یا نکته ای دارن میامدن و بهم می گفتن چه کنم ...
من یه دختر یازده ساله دارم شاغلم ولی تو خونه کار میکنم . رابطه دخترمم با من و پدرش خیلی صمیمیه. من نسبت به درس خوندن سختگیر نیستم ولی درسش خوبه. هرگز به اجبار کلاس نفرستادمش خودش به زبان و کلاسای هنری علاقه داره و به میل خودش میره .
فکر میکنم شما زیاد بچه رو زیر ذره بین قرار دادید . دختر شما الان داره وارد سن بلوغ میشه و اینکه مدام بهش تذکر بدید عواقب خوبی نداره. اینکه دخترتونو با دختر خواهرتون مقایسه میکنید خیلی خیلی بده . هر انسانی خصوصیات منحصر به فرد خودشو داره و نیاز داره همونطور که هست بپذیرنش.
منم یه دختر 10 ساله دارم،نمرات درسیش خوبه ولی زیاد علاقه نشون نمیدم منم مدام میگن بهون بنویس،از لحاظ احساسی خیلی دختر بااحساسیه عاشق ماو برادرشه ودم به دیقه ابراز احساسات میکنه،ولی مثل شما همش باید بگم چیکار کن و چیکار نکن،دختر من خیلی خیلی رفتارش بچگپنست انگار یه بچه 7 سالست،تو عالم کودکی خودش هنوز سیر میکنه،منم بعضی وقتا عصبانی میشم از دستش ولی زود تموم میشه رابطمونم خیلی خوبه و هرحرفی باشه بهم میاد میگه
pri-f جان خدا را شکر منم رابطه ام باهاش خوبه اما اینکه خودکار و خودجوش نیست و احساساتش را نشون نمی ده نگرانم ..
حالا برای کمک تو کارای خونه میگم خودم مگه چه قدر به مامانم کمک کردم که از دخترم توقع داشته باشم . فقط بیشتر نگرانیم اینکه که احساساتش را نشون نمی ده انگار خنثی است ...
..
از خنثی بودنش نگرانم مثلاً اوایل خیلی خوب بود خوش سلام و احوال پرسی می کرد الان می ریم خونه مامانم اینا مثلاً بابام بهش میگه سلام بعدش ی هویی دخترم میگه ببخشید سلام .. اصلاً انگار تو باغ نیس ..
یه موقع هایی از نحوه تفکر خودم خجالت می کشم و ناراحت می شم .. به خودم میگم شاید این فقط تصور خودمه .. اونجوریام زیاد بی عاطفه و بی احساس نیست ..
میدونید عکس العمل هاش دیره .. مثلا بعد از یکی دو دقیقه .. انگار تنبلیش میاد کاری کنه جواب بده یا حتی حرف بزنه
