عصری با مامانم بحثم شد، از دهنم در رفت گفتم: وقتی سلامت روحی روانی ندارید بیخود کردید بچه دار شدید، بابامم تو هال نشسته بود سرشو انداخت پایین هیچی نگفت، مامانمم ساکت شد رفت حیاط، اومدم اتاقم دیدم صداش میاد که داره گریه میکنه، بخدا از ته دل اون حرفو نگفتم، نمیدونم چرا اصلا اون لحظه دهنمو نتونستم ببندم،خودم بیشتر خورد شدم و شکستم، تا حالا اصلا همچین بی احترامی ای بینمون پیش نیومده بود، همیشه آرومم خیلی خودمو کنترل میکنم، حقشون نبود اون حرفو بزنم، کاش لال میشدم،کاش میمردم اون حرفو نمیزدم، خیلیی ناراحتم، نمیدونم الان چیکار کنم
عذاب وجدان منطقی داری،خدایی کی بچه من یادش میاد چه پدری از من دراومد تا به این سن برسه
منم هروقت ناراحت باشم میگم. میگم مگ ۵تا بچه برات کم بود مگ ندیدی وضع زندگیتو سر پیری معرکه گیری؟ یکبار گریه کرد مامانم
اخیی گناه داشتن آنقدر زحمت بکشند بچه بزرگ کردن اشکال ندارد حالا که ناراحتی برو مادرت را ببوس دست پدرت را هم ببوس یه شاخه گل هدیه بده بهشون و عذرخواهی کن بگو عمدی نبوده
اين جمله رو انقدر اينجا خوندي روت تاثير گذاشته!!
برو معذرت خواهی کن دست مادرتو ببوس سعی کنید خودتونو کنترل کنید مادر گذشت میکنه اما در آینده مادر شوهر قبول نمیکنه این حرف و اختلاف پیش میاد
الان برو بغلشون کن و ببوسشون و معذرت خواهی کن پدر و مادر زود میبخشن
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
