یادم میاد به اون روان شناس که یک و سال نیم پیش یه جمله بهم گفت.بهترین خودت باش و صبر کن تا زمانی که اگه رفتی پشیمون نشی و نگی ای کاش صبر میکردم اگه فلان کارو میکردم شاید بهتر میشد.یک سال و نیمه همین کارو میکنم ولی چیز قابل توجهی تغییر نکرده نمیدونم تا کی قراره صبر کنم کی قراره یه بار برای همیشه تمومش کنم
چقدر بی فرهنگهمیگم چقدر دوره آشنایی داشتیچند تا بچه داریسن بچه ها چقدرهمهریه چقدر داریاین آدم ارزش ن ...
مادرش اصلا تربیتش نکرده درست و غلطش به کنار.این بچگیشو خونه پدربزرگش بوده بیشتر.یک سال آشنایی یک درصد هم متوجه چنین شخصیتی تو وجودش نشدم اون مدت.یه پسر یک سال و ده ماهه دارم