مامان من همییییشه از خونواده پدرم متنفر بود چون تو سال های اول ازدواج به روش های مختلف اذیتش کردن. خیلی خیلی هم زیرکانه اذیت میکردن. بعدها هم تقریبا باهاشون قطع ارتباط کردیم. این تنفر در حدی بود که هروقت عمه یا پدربزرگم اینا تماس میگرفتن مثلا برای احوالپرسی تو خونه ما تنش و درگیری به وجود میومد. خلاصه تمام طول عمرم من با این تفکر بزرگ شدم. هنوزم اسمشون میاد تپش قلب و استرس میگیرم. حالا همین باعث شده من بی دلیل از خونواده همسرم متنفر باشم.بنظرتون چیکار کنم؟
هر حرکت یا محبتی که میکنن رو من حس میکنم که منظور بدی دارن یا الکی ادا درمیارن
ولله شما رو نمیدونم ولی حال مادرت رو درک میکنم خیلی سخته
خانواده همسرت خوبن؟
همسرم هم بارها باهام صحبت کرده که چرا از خونواده ش متنفر هستم چرا ارتباط نمی گیرم یا جواب زنگ نمیدم و…..
این موضوع واقعا داره اذیتم میکنه. بی دلیل ازشون متنفرم و دلم باهاشون صاف نیست. همسرم تمام محبت هاشون رو بهم یاداوری میکنه همون لحظه با خودم میگم اره راست میگه ها اما از فردا همون اش و همون کاسه ست
منم از خانواده شوهرم متنفرم. به مادرتون هم حق میدم.
هروقت همسرم کارهاشون رو بهم یاداوری میکنه عذاب وجدان میگیرم گریه میکنم اما دلم صاف نیست باهاشون. واقعا عذاب میکشم
حتی در حدی که اسمشون رو با لحن بدی به همسرم میگم
مثلا میگم مامان جونت اینا
همسرم توقع زیادی نداره واقعا. اینو میفهمم و میدونم مشکل دارم و ریشه مشکلم کجاست اما نمیدونم چرا رفتارم رو نمی تونم عوض کنم. هر حرکتی میکنن رو میگم حتما منظور بدی داشتن. همینم رو رابطه مون تاثیر گذاشته و بخاطر همین تاپیک زدم اصلا
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
9 ثانیه پیش
9 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
