جدیدا یه جریان تو ایران راه افتاده که مدام به زن ایرانی القا که میکنه که باید بیرون از خونه کار کنه،مادر بدون رو بی ارزش جلوه میده و خانه داری رو یه کار دست پایین حساب میکنه
من مخالف اشتغال خانم ها نیستم
ولی زمانی که شرایط اقتصادی خانواده نرماله یا زمانی که بچه ها نیاز به حضور مادر دارن واقعا تکلیف چیه؟
خانم به عنوان قطب امنیت خانواده با کار کردن روان خودشو نابود کنه ؟یا مدام با خودش فکر کنه که نکنه من یه مصرف کننده بی ارزشم؟
نظر من اینه که تازمانی که اقتصاد خانواده به اشتغال مادر نیاز نداره ضرورتی نداره خانمی که علاقه ای به اشتغال نداره بیرون از خونه کار کنه