یکی رد شد شبیه او، پر از ابهام و تردیدم؛
همین که دیدمش جا خوردم و ناگاه ترسیدم..
به یک لحظه تمام خاطرات کهنه ام طی شد؛
زمین دور سرم گشت و منم آرام چرخیدم..
همان هیکل همان هیبت، همان چشمان پر شورش؛
تمام ارتفاعش را به چشمم درنَوَردیدم..
همین که یادم آمد خنده‌های بی مثالش را؛
نمیدانم چه شد بی اختیار از خویش خندیدم..
دوباره حال نابی را درون سینه حس کردم؛
دوباره شعله ور گشته تنور سرد امیدم..
تَهِ کوچه به چپ پیچید و یک لحظه نگاهم کرد؛
مسیرم را عوض کردم درون کوچه پیچیدم..
قدم را تندتر کردم رسیدم در کنار او؛
خودم یادم نمی‌آید سؤالی را که پرسیدم..
حواسش پَرت بود انگار که چشمانش به من افتاد؛
خدایا کور میگشتم ولی او را نمی دیدم..
جهان تاریک شد یک لحظه دیدم سایه ی او را؛
چو عطرش با نسیم آمد منم در باد رقصیدم..
همیشه در خیالاتم دلم مغرور و محکم بود؛
دو تار از مویِ او دیدم شبیه بید لرزیدم..
عذابی میکشم وقتی به یادش باز می‌افتم؛
به او گفتم ببخشید و ولی خود را نبخشیدم.. رو
پشیمانی ندارد سود وقتی عاشقش باشی؛
نباید عاشقش میگشتم امادیر فهمیدم...
محاله کربلا منو صدا نکنه
به عهد هرساله ی ما وفا نکنه
من و فراق کربلا خدااا نکنه😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
در قنوت خود دعا کردم فراموشت کنم ؛ اما ؛ در سجده آرزویم دیدن روی تو شد....🤍
میکُشد آخر مرا این غصه ی تکراریم
منتظر بودم ، نیامد دست تو بر یاریم
این چه احساسیت یارب میدهد آزار دل؟
باهمه آشفته حالی ها بسویش جاریم
آخرش یکدفعه میبینی که در خود مرده ام
یک شب آگه میشوی از ماتم وبیماریم
آدم هميشه فكر مى كنه كه مى شه برگشت. میشه درستش کرد، میشه توضیح داد، میشه جبرانش کرد…
ولی میدونی، آدم هميشه اشتباه مى كنه.
گفتی ببند عهد و به من اعتماد کن
نفرین به عهد بستن و لعنت به اعتماد
باید از همان دور دوستت میداشتم، از نزدیک ناامید کننده بودی.
چگونه رو در روی این همه شب، ایستاده‌ام؟!
-
زندگی می‌کِشد آخر به کجا کارت را
باید از دور تماشا بکنی یارت را
روز دیدار، خودت را به ندیدن بزنی
شب ولی دوره کنی لحظه دیدارت را...
من رام تو بودم که رمیدم، که رماندی
صیاد قسم خورده من، دیر چکاندی..!
آنکه تورا دوست بدارد به تماشای رنج تو نخواهد نشست.
کوه را خستگیِ ایستادن می‌فرساید.
رود را خستگیِ رفتن
و انسان در میان ایستادن و رفتن...
زندگی چنان بر من غَضَب دارد
که انگار در مجلسِ ختم‌ِ پدرش خندیده ام.
کمی با من مدارا کن،ک خود را با تو بشناسم
صبوری کن تحمل کن،
من گمراه تو پیدا کن..........
ادعای بی‌تفاوتی سخت است ، آن هم نسبت به کسی که ، زیباترین حس دنیا را ، با او تجربه کردی