یه خانومی تاپیک زده بود و میگفت که وقتی اعتماد بنفس داره و از خودش جلو شوهرش تعریف میکنه، شوهرش سعی میکنه بکوبدش و بدتر میشه
من تا جایی که مردا رو میشناسم، میدونم که اکثرشون از اعتماد بنفس کاذب زنها خوششون نمیاد
یعنی چی؟
یعنی مثلا شما دندونای زرد و لکه دار داری. بعد میری جلو آینه خودت رو نگا میکنی و جوری که شوهرت بشنوه، میگی وااای چه دندونای مرواریدی قشنگی دارم!
یا مثلا موهای کم پشتی داری. میری جلو شوهرت میگی وای من چقدر موهام خوشگلن! اینا باعث میشن حرف شما از سندیت بیفته پیش شوهرتون و فکر کنه که خر فرضش کردین!
اولا که تعریف رو سعی کنید از زبون دیگران بگید.
مثلا بعد از برگشتن از استخر(اگه هیکل خوبی دارید) بگید: امروز یه خانم اومد ازم پرسید که آیا پیکرتراشی رفتی؟ اسم جراحم رو میخواست!
اگه پوست خوبی دارید بگید: امروز تو آرایشگاه، آرایشگره میگفت چی به پوستت میزنی انقدر خوبه؟! یا مثلا بگید ارایشگره گفت پوستت یکی از بهترین پوستاییه که تا حالا دیدم. شفاف و یکدست
یا اگه واقعا خوشتیپ و خوشپوش هستید بگید: فلانی تو مهمونی گفت چطور همیشه انقدر خوب تیپ میزنی؟ کاش به منم یاد بدی
ولی مثلا اگه شما هیکلتون خوب نباشه و بیاید ازش تعریف کنید یا از زبون کس دیگه تعریف کنید، اون وقت دیگه حرفاتون سندیتی برا همسرتون نخواهد داشت چون شوهرتون کور نیست و نقص های شما رو میبینه حتی اگه به روی خودش نیاره.
اگه از نقص های خودتون جلوش تعریف کنید، بدتر میشه اوضاع.
نقاط قوت خودتون رو بشناسید و روی همونا مانور بدین
مژه بلند، ابروی خوش فرم، چشم زیبا، جنس موی خوب، کمر باریک، ناخنای کشیده و... هر زیبایی که دارید رو از زبون دیگران ازش تعریف کنید. البته شورشو اصلا در نیارید و فقط از زبون خانومای دیگه بگید تعریف ها رو. از زبون پسربچه های خیلی کوچیک هم میشه گفت گاهی.
اگه هیچ زیبایی خاصی ندارین، از شیک پوشیتون تعریف کنید از زبون دیگران. یا از صداتون. یا از اشپزیتون. یا از مهارتتون تو کار خاصی، یا از معلوماتتون...
بعد از گفتن تعریف ها هم دیگه کش ندید و مغرور رفتار نکنید
