۴ سال و ۸ ماهشه کلافه شدم مثل دخترایی که قبل پریودیشونه هست کلافه ام کرده صبحا بیدار میشه کلی اخم میکنه همش طلبکاره از منو و بالاش بی ادبی میکنه براش صبحانه میزارم میگه نمیخام میگم اسباب بازیهاتو جمع کن میگه نمیخام برون اجازه میره مثلا طبقه بالا مادرشوهرم هست .غدا مورد علاقه اشم هست میگه نمیخوام لجبازی شده کارش بخدا حسرت بچه های دیگرانو میخورم انقدر قیافه هاشون مظلوم و مرتب و بادبند حرف از دخن پدر و مادرشون هست انجام میدند اصلا صد هزار بار شده دست روش بلند کنم ولی جلو خودمو گرفتم دارم روانی میشم انقدر باهاش با ارامش رفتار میکنم انقدر تو خودم ریختم که میخام فقط یجا برم جیغ بزنم .بچه عمه اش میاد خونه مادرشوهرم میخاد بره پیشش باکلی لجبازی میزارم بره میبینم رفته زده اونو بااینکه ۱ سالش هم نشده میگه اسباب بازیمو برداشت یا میگه منو دست زد خب میگم نرو ولی بازم میره چیکار کمم خودمم باردارم کلی ذوق بچه امونو داره ولی میترسمم از اومدنش
قبل اینکه بفهمه بارداری اینجوری بود؟
تازگی اینطوری شده یا از اول بود؟ احتمال داره بخاطر ورود عضو جدید خانواده استرس و احساس نا امنی داشته باشه و اینطوری احساسش رو بروز میده
دوما اینکه در مقابل کارهای بدش باید تنبیه بشه مثل محروم کردن از بازی مورد علاقه اش
اصلا یه دلیلش این بود که دومیو اوردیم برا خودش بود خیلییی مرتب میگفت من یه داداش یا آجی میخام باهاش بازی کنم حتی روانشناسم رفتم اوکی واد که بیارم الانم خوبه میاد شکممو بعل میکنه میگه کی میای .اصلا فکر نمیکنم مال این موصوع باشه .من بااینکه باردارم ولی مثل قبل غدا درست کردنم بازی کردن باهاش مهربونی باهاش و حتی میبرمش کلاس هستم ولی پرخاشگریش زیاده و فکر میکنم زیادی رو دادم بهش یااینکه نمیدونم باید بیشتر قربون صدقه اش برم
وای بهش میگفتم برو تو اتاقت قبلا الان کار اشتباه میکنه لا پدویی وایمیسه میگه به تو چه نمیخوام .یعنی حرفاش و کاراش موندم مثل بچه بلوغ رسیده است .روابط منو همسرمم عالیه توهین نداریم .عصو جدیدم خودش مشتاقه همش میگه کی میاد
ببین حتما سعی کن تا قبل از تولد نوزاد شرایط رو درست کنی چون بعدش همه چی خیلی سخت میشه
یه مشاور خوب پیدا کن و چند جلسه برو پیشش. حتما از توی رفتارهاتون یه چیزی پیدا میکنه که اشتباهه و با درست کردنش رفتار بچه خیلی بهتر میشه
چرا تنبیه نمیکنی عزیزم؟
من یچه هام از همه لحاظ خوبن ولی خوبن چون تنبیه میشن وقتی اشتباه کنن
تنبیه که کتک نیست
الان پسرم چون شلوارش رو خیس کرده پنج روز از بازی با گوشی و هله هوله محرومه
یا برای غذا اگه بهانه بیارن تا وعده بعدی از خوراکی محرومن،بخاطر همین به زور هم غذا میخورن
یا اگه شب نخوابن من و همسرم میخوابیم اونها تنهایی اذیت میشن و از شب بعد سر وقت میخوابن....
یا اسباب بازی هاشون رو میگیرم وقتی دعوا کنن و همدیگه رو بزنن
با توجه به پست قبلی تون هم احساس میکنم زیادی رو دادید یجورایی بهش باج دادین و کاملا فهمیده با غر و قشقرق راه انداختن به هدفش میرسه. من باشم دفعه بعد که گفت به تو چه دستش رو میگیرم میذارم تو اتاقش هرچقدر هم گریه کنه محل نمیدم(بدون خشونت انجام بده) میدونم سخته ولی راه حلش همینه ..بی توجهی کامل .
ببین باید با بچه خوب رفتار کنی ولی همزمان باید رابطه خیلی هم سطح نباشه. یعنی مثل دوستی نباشه. والد باید از بچه بالاتر باشه. اگه خیلی شل بگیریم بچه هم هی میخواد بیاد جلوتر ببینه تا کجا میتونه بیاد
باید محبت و قاطعیت همزمان باشه
اگه یه قانونی میذاری همیشه همون قانون برقرار باشه
بعدش هم این که بچه میگه داداش میخوام واقعا هیچی رو نشون نمیده. بچه که عقلش نمیرسه. نمیدونه که چی قراره پیش بیاد. اصلا ممکنه پشیمون بشه بگه این چیه نمیخوامش . تصمیم بچه دار شدن فقط مال خود پدر و مادره.
اتفاق خاصی نمی افته ولی واقعا بچه انقدری عقلش نمیرسه که 5 روز تنبیهش کنی. اصلا یادش نمی مونه که جریان چی بود. فقط از شما خشمگین میشه. در حد یه روز بسه. بیشترش زیاده رویه
برای دستشویی هم باید هی بهش بگی. خیلی از بچه ها اینجوری ان. وقتی مشغول بازی میشن یادشون میره.
