آره واقعا خیلی ذوق داره ☺️
آره دوست میشه پیدا کرد ،
کلا دانشگاه مثل همون مدرسس فقط بزرگتره..
ولی باز بستگی به روحیه خودت و ارتباط اجتماعی ت داره ،
من خودم با اینکه خیلی برونگرا نیستم در حد یکی دوتا دوست داشتم ،و گاهی که نمیومدن تنها می موندم .
ممکنه ماه های اول یه کم چون جو رو نمیشناسی برات سخت باشه ولی کم کم راحت میشه .
شرایط خوابگاه هم بستگی به شانست داره که با چه جور آدمایی توی یه اتاق باشی ،
من خودم خوابگاهی نیستم ولی دوستام که خوابگاهی هستن ، یه سریا شون رو میشناسم که با هم خوابگاهیاشون آنقدر خوبن که اکیپ شدن و همه جا میرن و
هم یه سری از دوستام ، خیلی خوابگاهی هاشون اذیت شون میکردن و همین که شما میگی گریه و.. رو تجربه کردن .
ولی اگه خوابگاهی هستی ،در کل نگران نباش و همه چیز رو بسپار به خدا و از اون بخواه
اگه هم به خدا توکل کنی و هم رشته ات رو دوست داشته باش ی سختی هاش برات آسون میشه ..و این روز ها میشن بهترین خاطراتت
یه نصیحت هم بکنم : اینکه سعی کن ، استادا کتاب معرفی کردن از کتابخونه بگیری ، چون قرار نیست همش رو بخونی و فقط یه بخشی رو باید بخونی ....همه ترم اولی ها مثل خودم این اشتباه رو میکنن که همه کتاب هایی که استاد میگن رو میخرند😅و بعداً پشیممون میشن چون هزینه کتابا زیاده(البته اونایی که باز خیلی دوست داشتی بخر😉)
و اینکه با جنس مخالف ترم اول و دوم دوست نشو ، چون توی دانشکده همه هم دیگه رو میشناسن و ترم اولیا هم اکثرا که دیدم همه ترم اول دوستن و ترم های بعد که هم دیگه رو میشناسن ، میفهمن به درد هم نمی خورند و جدا میشن ..
سعی کن حتی اگر از کسی خوشت اومد ، حداقل دو ترم زیر نظر بگیریش..چون ترم اول اونی که نشون میدن نیستن..
و این مسئله رو تا تجربه نکنی و نبینی متوجه نمیشی..