این شعر خوبه نظرتون دلی که پر شده از شهر شدی یه جونی که زندگیشو میکنه سر روی تخت بدون حرف ندارن دیگه الکی حوصله سیاهی بحث سرشو میکنه روبه سقف قلمشو بدست میگیره دورخودشو آرزوهایش خط خط صد خط فقر خط جونی که داده رد از یجا به بعد فقط میتونه مغزشو اروم کنه رپ به گشنگی درد