این همه اخبار از بدی ها میگن
از حوادث بد میگن
از طلاق میگن
از ناخوشی ها میگن
این همه دادگاه ها بدی ها رو نشون میدن
ولی چرا ما اخبار روزای خوش
زوج خوشبخت
حوادث زیبا و ... نمیگن
چرا مکانی برای نشون دادن خوشبختی ها نیست
جز مجالسی که در آن جشن عروسی و تولد هست ولی فقط پولدارا رو نشون میدن
هیچ وقت ما خانواده خوشبختی که کنار هم جمع شدن تا سالگرد ۱۰ سالگی ازدواج پدر و مادرشون رو ثبت کنن نمی‌بینیم
ما هیج وقت ذوق پدر و مادر از دیدن تعیین جنسیت فرزند رو نمی‌بینیم
ما هیج وقت خوشحالی دوست دارم گفتن زن و شوهر به هم رو نمی‌بینیم
ما نمی‌بینیم که فرزند وقتی دلش برای مامانش تنگ میشه چه ذوقی توی صورتش هست
ما نمی بینیم وقتی فرزند برای اولین بار وارد دانشگاه میشه خانواده چقدر خوشحال هستن
ما نمی بینیم وقتی نوزاد سرش رو میذاره روی شونه مادر و خوابش میبره چقدر اون مادر ذوق میکنه
ما این خوشی ها رو نمی‌بینیم چون خریدار ندارن توی روزنامه ها
مکان هایی برای دیدن این چیزا نیست
شاید عکس ها
اکر عکاس بتونه باشه و شکار لحظه کنه
درسته آمار از بدی ها میگه
ولی از خوبی ها هم میگه؟
احتیاط کنیم درسته ولی این هم درسته بگیم دنیا جهنمی بیش نیست؟
درسته چشم بذاریم روی این خوشی های کوچیک؟
درسته قدردان نباشیم و قبل مرگ به این فکر کنیم چقدر زندگی پوج بوده؟
زندگی بد هست تا زمانی که رسانه ها فقط از بدی ها بگن
زمانی زندگی خوب و قابل تحمل میشه که از خوشی ها هم یاد کنیم
