دلتون می خواد چند سال عمر کنید

نهایتا ۳۰ سالگی واقعا روانم نمیکشه بیشتر ازاین

زمانی نعمت خوب میشه حسابش کرد که آرامش باشه خوشحالی باشه نه اینکه روز تا شب عصاب خوردی و ناراحتی و گریه و غم و مریضی

خوشبختی بچه هام رو ببینم و بهم نیاز نداشته باشن دیکه بسمه

اما اون کخ میگه کتش فردا رو نبینم خسته اس افسرده اس بابد ببینی چرا

😅

کاش همه اونایی که سرطان داشتن و هر بیماری دیگه ای من جاشون میمیردم و زجر میکشیدم

عزیزم بذار یه وقت مناسب باهاش حرف بزن بپرس چی ناراحتش میکنه باهاش همدردی کن دلداری بده بگو بهش چقدر عاشقشی همه چیز زندگیته حرفای قشنگ بهش بزن 

من خودم روزای سختی رو میگذرونم خیلی به مرگ فکر میکنم تو این حالت دوست دارم یکی باهام همچین برخوردی داشته باشه🥺

زیر ۲۰که بودم فکر میکردم ۴۰پیر بودنه و میگفتم ۴۰سال بسه.الان که ۳۰وچندسالمه و مهمتر از اون یه مادر هستم میبینم ۴۰سنی نیست! نه چون حیفم و فلان.بیشتر چون بچم خیلی کوچیکه و نیاز به حمایت همه جانبه ی من داره.از خدا میخوام بهم اونقدری عمر بده که بتونم از آب و گِل در بیارمش و حتی بیش از شاهدِ موفقیت هاش باشم.منهای این تا جایی که سرپام و مزاحمتی برای کسی ندارم باشم.

۲۰۰۰ سال😐 حداقل یه چیزی بگو که امکان پذیر باشه البته میگن تو بُعد پنجم همینجوری هستن هر وقت خودشون بخوان برن ابعاد دیگه تقاضا میکنن و میمیرن و مرگ زوری وجود نداره و همه هم بعد ۳۰ سالگی دیگه چهرشون پیرتر نمیشه ولی ما تو بُعد ۳ یعنی بعد زجر و بدبختی گیر کردیم و مثل اونا نیستیم عزیزم

١٠٠ سالگی، به شرطی که سالم باشم و خودم از عهده کارهام بربیام.

خدانکنه. این حرفو نزن  با عذاب و درد کشیدن بمیری سخته  هیچوقت این ارزو رو نکن  تا وقتی تو شرایطش نباشی نمیدونی چقدر بدع 

تو شرایطش باشی دست به دامت خدا میشی بزار حداقل یک روز دیگه زنده بمونم

چرا مگه خود آزاری داری؟حالا مرگ یه چیزی حداقل آدم راحت میشه زجر رو دیگه واسه چی میخوای

من که پشت کنکوریم امسال نشد برای بار سوم میخوام پشت بمونم 

خانوادم حق زندگی بهم نمیدن تا قبول نشم از کوچک ترین چیزا محرومم تو خونه زندانیم گاها ماها از خونه بیرون نمیرم 

خیلیم برونگرام اتفاقا این کارشون باعث شده از بچگی همش با خودمو شخصیتای خیالیم حرف میزنم مثل دیوونه ها