دخترایی که خونه دوستاتون موندیید

حق دارن..

شب موندن تو خونه هرکسیو قبول ندارم 

خب اخرشب پدرمادرش برن دنبالش البته به سنشم داره

تا حالا نزاشتن . حتی روزم نمیزارن برم

یواشکی رفتم سر بزنم اما نمیزارن 😭

اگر دوستامو میدیدن و حانوادشو میشناختن اجازه میدادن بمونم ، تو دوران مجردی خیلی از شبا خونه دوستام بودم حتی یه دوست تو شمال داشتم تنها میرفتم پیشش 

مامان بابام نمیذاشتن اصلا

ولی دوستای ما می موندن می موندن 

یه دوست داشتم از انگلیس اومده بود هربار می اومد یکشب هم خونه مامانم اینابود

مادرا حق دارن بترسن و اجازه ندن

مگه وضع جامعه رو نمی بینی؟

من نمیذارم پسرم جایی بمونه حتی خونه دایی و عمو و...  فقط گاهی پیش مادرم میمونه اونم تنهاست بنده خدا 

نوجوونه البته شاید بزرگتر شه عقلش برسه مشکلی نداشته باشم واقعا

من خودم مخالف محدودیت هستم ولی ب موندن خونه داست در صورتی که پدر و برادرش خونه باشن اشتباه محض

من یکبار شب خونه دوستم بود بقیه دوستامم بودم قرار شد شب بخوابم زنگ زدن اجازم و بگیرن مادرم و پدرم چنان غوغایی کردن که نه نمیذاریم منم تلفن و گرفتم انقد جیغ جیغ کردم که گذاشتن الان نزدیک سی سالم اون زمان ۱۶ سالم بود اون شب بهترین شب زندگیم بود با دوستام بعد اونم دگه دانشجو شدم شب می‌خوابیدم خونه دوستام اونا میومدن مسافرت مجردیم میرفتم ولی هیچ کدوم اون شب نشد خودمم مادر بشم اگه خانواده دوست بچم و بشناسم و چند نفر باشند اجازه میدم خونه هم بخوابن 

وقتی بچه داربشم ۱۸سالگی ساکشومیدم دستش ومیگم برودنبال زندگیت ببینم چیکارمیکنی!مهم نیس پسرباشه یاددختر!!البته ک دورادورحواسم بهش هست امانمیخوام فکرکنه من همیشه هستم تادرست وغلطونشونش بدم

من تا۱۸هیچ جا نموندم،تو دوران دانشجویی ۲بار خونه دوستم مکندم،اونم چون امکان برگشت نبود وتوشهر دیگه بود،واز طرفی شناخت کامل نسبت به خودش وخانوادش داشتن،کاری ،ولی درکل هم مسیولیته واسه خانواده مقابل هم ننیشه واقعا به هرکس اعتماد کرد،بخصوص تو سنین پایین که خوب وبد بچه ها تشخیص نمیدن

بنظرم کارشون کاملاً درسته،وقتی مادر شدی و یه بچه همسن الآن خودت داشتی و به اوضاع جامعه کاملاً واقف بودی،دیدگاه الآنتو دوباره از نظر بگذرون