بچه ها یه سوال دارم ازتون لطفا خوب راهنماییم کنید
اگه بعد ازدواج مجبور باشید برید یه شهر دیگه ینی شهری که همسرتون و خانوادش اونجا هستن ولی هیچچ کدوم از خانواده ی خودت و فامیلات اونجا نباشن به نوعی تک و تنها باشی تو یه شهر دیگه بین خانواده ی شوهرت...
پیشنهادتون چیه واسه اینکه این شرایط رو بشه تحمل کرد به خصوص اگه آدم درونگرایی باشیو نتونی به راحتی ارتباط بگیری با بقیه؟؟؟
لطفا جواب بدین
کلاس سر کار باشگاه بچه داری
ادامه تحصیل ، شاغل شدن تو اون شهر، باشگاه و کلاس های متفرقه، مشغول باشی اذیت نمیشی
من الان تقریبا تو این شرایطم ،،کلاس برو ،باشگاه ،یا پایگاه برو کلاس داره،،زبان برو صبح ها شوهرت رفت سر کار برو پارک پیاده روی
سعی کن همیشه فاصله را باهاشون رعایت کنی صمیمی نباش احترامشان را نگه دار ولی باهاشون گرم نگیر
سخت نیست این شرایط؟من هنوز نامزدم و احتمالا قراره اینطوری باشه محل زندگیمون و خودشم من تک فرزندم واقعا حس میکنم اذیت خواهم شد هروقت میرفتم خونه مادرشوهرم حس خفگی بهم دست میده نمیدونم اگه بریم خونه خودمون بهتر میشه یا نه
ببین ،سعی کن با خانواده همسرت ارتباط خوبی داشته باشی چون اونا بدردت میخورن ،،تک و تنها یه وقت خدای نکرده مشکلی پیش بیاد اونا پیشت باشن حداقل،،منم سال اول عروسی خیلی سخت بود برام ،اما تحمل کردم باشگاه رفتم دوس پیدا کردم ،،الان اصلا دوس ندارم از خونه بیام بیرون ،،تنهایی عشق میکنم آرامش دارم صبح پا میشم کارامو میکنم تا ده ،دهم تا ۴ لم میدم و همش فیلم و سریال میبینم ۶ هم شوهرم میاد خونه ،،آرامش خاصی دارم که با هیچ چیز عوضش نمیکنم
عزمزمه ما برعکس شماییم من برونگرام و همسرم درون‌گرا ولی خودم بعد سالها به این نتیجه رسیدم هرچه کمتر با خانواده همسر گرم بگیری و رفت و امد داشته باشی بیشتر اذیت میشی همسرم هی میگف دوری و دوستی من زیاد قبول نداشتم ولی الان کاملا بهش رسیدم ربطی به مسافت هم نداره ها کلا زنگ و رفت و آمد باید با برنامه باشه هم توقع زیاد نمیشه هم مشکل دلخوری اینا زیاد پیش نمیاد
