خونه زندگیمو‌ ول کنم بخاطر اذیت های خانواده شوهرم با سه تا بچه

آپارتمان مال خودمونه خاهر شوهرم اومده تو ساختمون ما پدر شوهرمم تو ساختمونمونه از وقتی اومده اینجا ی روز خوش برام‌ نزاشته منم دست تنهام دوقلو‌ هام‌تازه دنیا اومدن برای کارام کمکی میگیرم و‌پرستار گرفتم خاهر شوهرم هر روز زر میزنه رو مخمه ب شوهرم گفتم بیا از اینجا بلند شیم بریم یه جا بزرگ تر رهن کنیم شوهرم ب حرفمه ولی هی دل میزنم اینجا کرایه ها رو‌ خودم میگیرم‌ بلند شم کرایه هارو‌ میده ب پدر شوهرم باز دستم جلو شوهرم باید دراز کنم برا پول نمیدونم چیکار کنم بمونم اینجا  کرایه ها‌ رو بگیرم یا بلند شم‌ حد اقل آرامش دارم از دستشون کلافه شدم از طرفی هم دلم نمیخاد کرایه ها برن تو جیب اینا