هیچ وقت آدم روزای سخت نبودم همیشه دنبال حاشیه امنیت می گشتم سعی می کردم با آدما درگیر نشم هیچ وقت از حقم دفاع نکردم و اصلا یادم رفته سر چه چیزایی حق دارم 🤔 رو هیچکدوم از خواسته هام پافشاری نکردم یادم نمیاد بچه بودم یه بار گیر سه پیچ داده باشم و چیزی خواسته باشم هر وقت می گفتن نمیشه قشنگ می رفتم می نشستم سرجام! بزرگ شدم ازدواج کردم جلو خانواده شوهرمم هم همین بودم از همه چی کوتاه میومدم هیچ کار برام نکردن فرق میذاشتن از روز اول بین من و جاریم آخرشم ازم طلبکار بودن و دائما باهام اخم و تخم که چرا بیست و چهار ساعته به میل ما نیستی. حتی احساس می کنم جلو خود شوهرمم زیادی باج میدم هیچ وقت نتونستم مثل خانم های دیگه ابهتی داشته باشم تو زندگی.
آدم روزای سخت نیستم زود کم میارم و جا می زنم رانندگی دو بار رد شدم عین چی زار می زدم. شاغلم و همیشه خدا هم خسته ام و از همه چی عقب! هر کاری میخوام شروع کنم برا دل خودم پشت گوش میندازم احساس می کنم کل عمرم رو تلف کردم
