بارها گفتم روحیه ای دارم که نیاز به همدم و شریک دارم تو زندگیم کل زندگیم تا الان تنها بودم دیگ خسته شدم از تنهایی دوستامو نگاه میکنم ازدواج کردن با تمام جر وو بحثای زن و شوهریش حداقل تنها نیستن
میدونم تو ازدواج چیز خاصی نیست من برای ساده ترین مسائل زندگی مشترک ذوق دارم
هیچ فانتزی خاصی ندارم همون زندگی نرمال که صبح پامیشی با بدبختی یه صبحونه سرهم میکنی با قیافه درب و داغون با همسرت میشی میخوری از بس خوابتون میاد حوصله حرف زدن نداری حالا فوقش یه شوخی رد و بدل بشه همه ی این سادگیارو حتی دوسدارم
زندگی همینه دیگ
دوتا تاپیک قبلی گفتم متاسفانه میل جنسیم همیشه بالا بوده و این دوسال اخیر هم خیلییییی بیشتر شده و واقعا امونمو بریده
همه میگفتن وای وقت شوهرته شوهر کن ولی وقتی تاپیک میزنم درمورد ازدواج همه میگن بچه ای
پشیمون میشی وااااای الان موقع دانشگاه و پیشرفتته نباید به ازدواج فکر کنی حالا انگار ادم ازدواج کنه درس و میبوسه میزاره کنار
21 سالمه
وقتیم ادم وارد رابطه ادرست میشه میگید چرا اینکارو کردی اشتباه از خودت بود
خب ادم نیازهاشو چجوری نادیدع بگیره؟
