سلام من ساله دوست بودیم یعنی ۴ سال و ۹ ماه من مشکلم با قدش بود دیروز که دیدمش ته دلم گفتم چه جوری میتونی با این قیافه و هیکل زندگی کنی دیگه گفتم بیشتر از این زندگی هر دومون رو به گند نکشم دیگه الانم جداشدیم من تموم کارام و برنامه هامو نگه داشته بودم واسه بعد ازدواج باهم انچانش بدیم الانم که من کل زندگیم روباختم حس میکنم‌تنهایی از پس هیچی برنمیام نمیدونم چه جوری به زندگیم بر گردم چون خودم فهمیدم که نمیتونم خیلی زیاد عذاب نمیکشم ولی همش نگران ایندمم هی میترسم که نکنه کارم اشتبا بوده نکنه از پس هیچی بر نیام نکنه این بهنرین ادم زندگیمه و از این بهتر پیدا نمیشه دیگه نیمدونم با این وسواس به ظاهر طرف و سخت پسندیم اصلا اینده ای دارم یا نه
آدمایی مثل تو خیلی ... واقعا نمیدونم چه کلمه ای بگم مناسبتون باشه.
همون اول ندیدی قد این بدبخت خاک بر سرو؟ که پنج سال وقتشو تلف کردی ؟ دفعه ی بعدی که یکی واسه قیافت تورو ترک کرد حال و روزتو میبیمم.
حتما طرف هم خیلی عاشقته؟
مگ از هم دور بودین ک نمیشد همو ببینین و با چهره و قد و اینا
کنار بیاین یا زودتر تمومش کنید
دیروز کات کردی ؟؟علت کاتو چی بهش گفتی؟منم تجربشو داشتم خیلی سخته ولی گذشت
چون دوسش نداشتی و فقط وابستش بودی تحملش برای تو راحتتره ولی اون چون دوسش داشته قطعا بیشتر عذاب میکشه
کاش خودم از طرف اون ول میشدم اون وقت به اندازی الان عذاب وجدان نمیگرفتم گفت که منو خوب میشناسه و حاشیه درست نکنم و دقیق بگم مجبور شدم البته من خیلی کثافت بودم خیلی واقعا خودمو دوست ندارم
توچی یعنی طرفت اونقد خام بود باور کرد؟چند سال دوست بودین؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
53 ثانیه پیش
53 ثانیه پیش
54 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
