چند روز پیش توی روستا پیش پیرمردِ کشاورز رفته بودم و یاد گرفتم که وقتی یک کشاورز همه کاری کنه تا محصولشو بکاره از بیل زدن تا آب دادن بعدش بشینه نگاه کنه بگه چرا اتفاقی نمی افته ناراحت میشه در صورتی که دونه ی بذر در زیر خاک در حال رشدکردن و حرکته منتها ما باید باآگاهی صبور باشیم تا نتیجه محصولمون رو ببینیم اگه صبر نکنیم و اگاه نباشیم که تموم عالم در حال رشد و حرکته اونوقت ناراحت میشیم ولی اگه صبور و آگاه باشیم شاد خواهیم بود و به چشم ظاهر هم این رشد رو خواهیم دید و می بینیم هر چیزی در زمان خودش رخ میده...یه کشاورز اگه تموم باغش هم غرق آب کنه درخت ها خارج از فصل خودشون میوه نمیدن چون هرچیزی در زمان خودش اتفاق می افته...سختی ها و مشکلات در نهایت ما رو رشد میدن و باعث میشن ما به بهترین چیزهایی که حتی فکرشم نمیکنیم برسیم...
لِكُلِّ نَبَإٍ مُسْتَقَرٌّ ۚ وَسَوْفَ تَعْلَمُونَ
برای هر اتفاقی وقت معینی است و به زودی آگاه میشوید...
