من تعریف میکنم براتون شما بگین اگه جای من بودین ناراحت میشدین یا نه ؟
ما از خانواده ی شوهرم دوریم ، ما هر وقت میریم خونشون با یه ذووقی پسرشو بغل میکنه و قربون صدقش میره و خیلی وقتا اشک تو چشاش جمع میشه و اشک میریزه ولی با من خیلی ساده احوال پرسی میکنه و رد میشه ، من توقع ندارم منو اندازه ی پسرش دوس داشته باشه ، ولی توقع دارم توی رفتارش اینقدر فرق نذاره
همون جوری که مادر من بین من و شوهرم ذره ای فرق نمیذاره و پسرم پسرم از زبونش نمی افته ..
یا اگه من بلند شم کارا رو کنم یا ظرف بشورم یکبار نمیگه بیا بشین ولی اگه پسرش یذره کار کنه یا بیاد کمک من ده بار میکه پسرم بیا بشین ..
خیلی این فرق گذاشتناش رو اعصابمه
و به شوهرمم که میگم به جای اینکه درک کنه و تایید کنه رفتار مادرش درست نیست فقط میشینه رفتار مادرشو توجیح میکنه تا ثابت کنه مادرش خوش قلب ترینه
