۱۵ سالم بود که ازدواج کردم الان ۲۴ سالمه .. درسمو با چه سختی خوندم به خاطر بچه دانشگاهم نصفه مونده الانم نمیدونم میتونم ادامه بدم یانه وقتی هم سن های خودمو میبینم که عشق و حال میکنن تفریح گردش خواستگار دانشگاه واقعا دلم میگیره از سن کم تو سختی زندگی افتادم واقعا افسرده شدم انقد فکر و خیال کردم حالم خوب نیست.هعی خدا
ای جانم
حق داری گل زیبا
ولی دیگه تو این مسیر اومدی نمیتونی ک تغییرش بدی...میتونی؟
پس لذتشو ببر...استقلال حس مادری زندگی مشترک
عوضش تو چند سال جلویی ، حالتو بد نکن به خودت انرژی بد نده
ببین همه ادما یسری حسرتا دارن دیگه
هر کس یجور
ممکنه بگی نه فلان چیز تو زندگی فلان کس که حسرت بحساب نمیاد ( ولی اون داره حسرت میکشه)
حالا این دخترا رو هم نبین مجردن تفریح میرن فلان پای صحبتاشون باید بشینی ببینی چه دردایی دارن
امیدوارم زندگیت به کامت باشه عزیرم
ببین ن مجردی بهشته ن متاهلی
متاهلی خیلی مسئولیت داره من خودم با اینکه بی نهایت دوس دارم متاهل بشم اما تا قضیه ازدواج یکمی جدی میشه سراسر استرس میشم
کار خونه، تفاهم با همسر ، ارتباط با ادمای جدید، بچه و مسئولیتش
تازه من ۳۴ سالمه بچه هم نیستم
ولی چی باید بپذیرمش چون بسری محاسن هم داره
من تا پارسال بشدت متنفر بودم از ابنکه محردم اصلا دوست نداشتم...چون کلا ازدواجیم...غصه میخوردمااااا از ۲۲سالگی غصه میخوردم چرا متاهل نبستم
ولی از مارساله دارم لذت میبرم ازش بعد از ۱. ۱۲ سال
الان اونقد مجردی برام قشنگه
قطعا برای متاهلی هم همین جوریه
حسامون شبیه هم بود ولی شرایطمون فرق داشت
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
