عشق به خویشتن مبنا و هسته ی اصلی پاسخ به این معما است که ما به لحاظ عاطفی که هستیم.تا حد زیادی همین ویژگی است که تعیین می کند یک شخص تا چه حدی نسبت به خود گرم و گشاده رو است،چقدر خودش را می بخشد و پذیرای خود واقعی خویش است،و در برابر مخالفت ها و اوج و فرودها چقدر می تواند ثابت قدم باشد.
میزان عشق ما به خودمان به طور مشخص هنگامی معلوم می شود که با تهدیدهایی از سوی دیگران رو به رو شویم.وقتی با غریبه ای دیدار می کنیم که دارای چیزهایی است که ما فاقدشان هستیم (شغل بهتر،همسر دلپسندتر و از این دست)،در صورتی که عشق ما به خودمان کم باشد،احتمالا"بی درنگ احساس بی ارزشی و رقت انگیزی می کنیم.یا اگر سطح عشق ما به خودمان بالاتر باشد،احتمالا"کماکان اطمینان خواهیم داشت که آنچه داریم و آنچه هستیم شایسته و قابل تحسین است.
خودشناسی
آلن دوباتن
