من چند ماهیه کلا یه جوذیم. خیلی غمگینم.
دست و دلم به هیچ کاری نمیره. درحالیکه قبلا خیلییی فعال بودم، خیلیییییی!
خیلیم گریه میکنم. از خودمم متنفرم، هی خودمو سرزنش میکنم و خودمو گناهکار میدونم.
فکر کنم اینا از علائم افسردگیه.
دیروز یه دفعه به ذهنم اومد که شاید افسرده شدم. تو چند تا سایت تست دادم، به جز یکیشون همه متفق القول گفتن افسردگی دارم. تنها تفاوتشون در شدتش بود. بعضی میگفتن متوسط، بعضی شدید.
از خودم متنفر شدم.
هی میگم این منم؟ من آخه اینطور نبودم. من با تمام وجود درس میخوندم. من همیشۀ رتبۀ اول مدرسه‌مون بودم، تو آزمون‌های آزمایشی همیشه جزء رتبه‌های برتر بودم.
این الان منم به این‌روز افتادم؟ خیلی از خودم متنفرم، خیلیییی.
متاسفانه امسال به شدت ناشکری میکنم و از خدا میخوام منو پیش خودش ببره که این کار گناهه ولی چه کنم؟ حالم خیلی بده.
فقط گریه میکنم. غمگینم. اصلا دوست ندارم هیچ کاری کنم.
فکر کنم آخر فشار درس و مدرسه و کنکور کار خودشونو کردن و منو به افسردگی کشوندن.
لعنت به همه‌شون!
خجالت نداره بگو خیلی استرس و اضطراب دارم نمیتونم هیچ کاری انجام بدم درک میکنن
منم فکر میکردم مامانم عصبانی یا ناراحت بشه اما درک کرد نترس
این عذاب تا درمان نشه تموم نمیشه
من با قرص و جلسه های روانشناسی هنوز حالم خوب نشده
لطفا تمنا میکنم خودتو نجات بده
چون همین جوری درست نمیشه
حالم خیلی بده. بریدم.
از وقتی چشممو باز کردم، فقط درس درس درسو دیدم.
انگار نه انگار که آدمم! مگه من رباتم؟ تو این سیستم منفور آموزشی یه جوری تو کلم فرو کردن که باید درس بخونی، انگار مثلا اگه کم بگیرم چی میشه؟
باور میکنین ما معلم داشتیم میگفتیم درس زیاده وقت واسه استراحت نداریم، میگفت خوب استراحت نکنین!!!!!!
مگه من آدم نیستن لعنتی؟ رباتم؟! نیستم به خدا!
تازه دردسر من بعد از اعلام نتایج کنکور شروع میشه.
همههههه ازم انتطار رتبۀ برتر دارن، از فامیل و دوست و آشنا بگیر تا مدیر و معلم.
اگه نشم، داغون میشم. من تحملشو ندارم، می‌میرم اگه نشم.
با این وضعیم که داره پیش میره اصلا نمیدونم قراره چی بشه.
یه جوری احساس فشار میکنم که میگم الانه بمیرم اما نمیمیرم.😭
عزیزم تو قطعا تلاش کردی چ واسه کنکور چ نهایی الان اکثر بچه ها ناامید میشن 🙃لطفا نبر فقط یک ماه دیگه مونده بخدا همه چی روبراه میشه فقط الان ناامید نشو یکمی دیگه مونده تا به موفقیت برسی من امید دارم اونایی که تلاش میکنن قطعا بی شک به خواسته هاشون میرسن اصلا انرژی منفی به خودت نده
تلاشمو میکنم بگم بهشون. دعا کنین بتونم.
از حدود مهر یا آبانه افتادم یه گوشۀ اتاقم هیچ کاری نمیکنم.
خانوادم فکر میکنن درس میخونم اما نمیخونم. چون نمیتونم. منی مه درس برام زندگیم بود، از هر چی میگذشتم الا درس، اما الان از درس گذشتم و به نظر خودم این اوج بدبختی و نابودی و داغونی منه.
الانم واقعا حالم خیلی بدتره. مدام کریه و احساس بی‌ارزسی و ناکافی بودن.
بیماری روحی خیلی بدتر از جسمیه.
جسمی رو دیگران خبر دارن درک میکنن، روحیو خیلیا نمیفهمن و به تبع درک هم نمیکنن.
وای خدا کاش بشه منم به زودی همون آدم قبل بشم، از ایم آدم به درد نخور نجات پیدا کنم.
یعنی میشه؟😔😭
ببخشید سرتونو درد آوردم.
راستی شما چطور بودین؟
چند وقته میرین دکتر؟
من اردیبهشت رفتم که کاش زودتر میرفتم نمیتونستم درس بخونم استرس و ضربان قلب داشتم ازم تست افسردگی گرفت و بعد گفت برو روانپزشک تا دارو ضعیف بده
بعد تمرین های ذهنی و تنفسی داد روانشناسم خیلی هوب بود اما حیف توی امتحانام باید بازم برم
