(منظورم ازدواج اول هست نه تجربه ی دوم و سوم )
آیا عشق بین شما و همسرتون بود و ازدواج کردید یا منطقی ازدواج کردید ؟
چرا هرچی به ۳۰ و بعدش نزدیک میشم ، منطقی تر و سخت گیر تر میشم ؟
عاقل تر میشم و مثل کم سن ها احساسی و راضی به هرکسی که بم ابراز علاقه میکنه نمیشم .
میخوام ببینم مجردای نزدیک به ۳۰ و بالاتر و کسایی که توی این سن ازدواج کردین همینطوری هستین ؟؟
منی که کسی تو زندگیم نیست یعنی کی قراره بیاد !؟ اصلا ممکنه توی سن بالا عشق و علاقه پیش بیاد ؟
هرچی سن میره بالا آدما بی حوصله تر و سختگیر تر میشن و هی کیسای جدیدشونو با بهترین کیسایی که قبلا آشنا شده بودن مقایسه میکنن و به دلشون موردای سطح پایین تر نمیشینه و هی رد میکنن .
تجربه و نظر شما چیه ؟