تو هنوز ۱۹ سال داری و این خیلی هاهم بد نیست و تو از چیز عقب نیفتاده ای!
در بدترین مدرسه ابتدایی شهر درس خواندی که در همان پنجم ابتدایی نصف همکلاسی هایت یا نامزد بودند یا دوست پسر داشتند و تو مسخره همه اشان بودی اما تو تلاش نکردی شبیه شان شوی مگر نه اینکه میان دعوهای پدر و مادرت و جنگ های خانگی تست علوم و ریاضی میزدی تا بروی تیزهوشان درس بخوانی؟! و شد و توانستی و تمام آن سالها شاگرد اول شدی تو شب های زیادی بیدار ماندی و روزهای زیادی اشک ریختی و هزاران بار فرو ریختی و دوباره خودت را از نو ساختی! در میان دوستانت که همه از خانواده های مرفه بودند و تمام دغدغه اشان انتخاب رنگ لاک هایشان بود تو بازهم روی پاهای خودت ایستادی و از طلاهایت گذشتی تا کتاب تست های دست دوم بخری و آزمون شرکت کنی، مگر نه اینکه به خاطر رویاهایت با اینکه میتوانستی رشته های دیگری بروی پشت ماندی و گفتی من رویاهایم را ارزان نمیفروشم؟! تو تمامِ تمام این زمانها ایستاده ای و این که بازهم در خانه جنگ باشد و اینکه نتوانی شبیه همسالانت خوش بگذرانی و اینکه بازهم با گریه سر بر بالشت بگذاری هیچکدام تازگی ندارند... اما فقط میخواهم بگویم آنقدر شجاع باش که این مسیر را تمام کنی تو پشت رویاهایت ایستاده ای و به خودت تکیه کرده ای و این تمام آن چیزی است که من بابتش بهت افتخار میکنم! ممنون من:)
