من قبلا تشیع جنازه و تسلیت و ختم نمیرفتم
همه هم میدونستن نمیرم
بهونمم این بود دل آدم میگیره و فلان
خیلی ها هم ازم ناراحت میشدن ولی واسم مهم نبود
میگفتم وقتی رفتن یکی ببینم واسم سخت تره تا اینکه نبینم ذهنم فکر میکنه اون هنوز هست ولی من نمیرم پیشش
ولی این چند روزه فهمیدم همش چرت بوده خودمو گول زدم
این چند روز یه عزیزی رو از دست دادم
که در ساعات اول فکر میکردم الان سکته میکنم بدون اون
اما وقتی رفتم تشیع جنازش وقتی بهم تسلیت گفتن وقتی به خاک سپردمش آروم آروم آروم شدم
اون حفره ای که از نبودش تو قلبم ایجاد شده بود التیام پیدا کرد
هرچند جبران نمیشود حتی با گریه عمیق
خب این چه ربطی به دین داشت؟
تسلیت میگم عزیزم... بله بقول قدیمیا خاک سرده... وقتی به خاک میسپری تا حدی اروم میشی. امیدوارم از این ببعد فقط شادی ببینی.
به دینتون افتخار میکنید و ظهر به من نفرین میکنید و بدو بیراه میگید نه! من نمیبخشمتون
عزیزم مطمنا فرد فوت شده از خانواده درجه یکت نبوده
وقتی عزیزت میره اون لحظات نه میتونی به دین فکر کنی نه دنیا
تمام وجودت درد میکنه وسرشار از خلا میشه وهیچ چیز وهیچ کس دیگه نمیتونه حالت مثل قبل کنه
