۲۵ سالمه هنوز گوشیم چک میشه نمیتونم تنهای برم بیرون
خب چرا مگ من ادم نیستم قلب ندارم بدون هیچ هدفی شب روزم سر میکنم هیچ شکایتی از من شنیده نشد اینقد تو این خونه موندم ک هیچ دوستی ندارم وقتی بعد چند مدت با ی غریبه حرف میزنم لکنت میگیرم نه مادری دارم ک سرم بزارم رو پاهاش گریه کنم نه دوستی ک باحاش دردل کنم چراخب مگ من چه گناهی کردم ی دختر تنها عصبی ک تمام وجودش پر استرس 😔
خاستگار نداری
من بااین تفاوت که شوهردارم
کی گوشیتو چک میکنه عزیزم؟
تلاش کن واسه تغییر زندگیت
عزیزم ناراحت نشو منم همین مشگلی دارم من آنقدر به وضعیتم ناراحت شدم افسرده شدم دیگه بیخیال باش
گاهی پذیرش شرایط به نفع خود آدم هست
فکر کردن به نشدن ها بیشتر آدم را داغون و حساس و تشنه میکنه
اگر توان داری و نمیرسی از حقت دفاع کن و بجنگ برای رسیدن به خواسته هات
اگر نه بپذیر
نمیتونی بری سرگار؟یکمم برای خواستت بجنگ دختر خوب ...یه چیزی بگم زندگی همینه یا باید تسلیم شی و با ارامش زندگی کنی یا باید پی جنگو و سختی رو تحمل کنی تا به خواستت برسی...نمیگم دعوا کن ها برای خواستت بجنگ..از آزادی های کوچیک شروع کن...مخصوصا برای کار کردن بجنگ ...استقلال مالی یعنی نود درصد راهو رفتی
