بچه ها از پریشب دلم به شدت از کارا و رفتارا ک فرق گزاشتن های مادرشوهر گرفته
شیطونه میگه زنگ بزنم همه چیو بهش بگم
از یک طرف میگم احتراما از بین نره
اینقدر گریه کردم چشمام تابه تا شده
خیلی بدم اومده ازشون
از لجم با شوهرمم قهر کردم ولی گناه اون چیه
شما بودین چیکار می‌کردید
مثل قبل عروس خوش رفتار و گرم و صمیمی
یا سر سنگین شم کلا برم تو قیافه
یا زنگ بزنم هر چی تو دلمه بهشون بگم
برو توقیافه و فاصله بگیر
فرق گذاشتن تک با جاریه ک بیخیال چرا آنقدر بهشون اهمیت میدی اصلا محلشون نده فقط احترامشون رو نگه دار
من از حرف نزدن ضربه خوردم
الان محترمانه همه چی رو میگم
بعد انگار عادت کرده بشنوه
و رابطمون خیلی بهتر شده
چی شد ه
چیشده
منم همیشه تو این فکرم،زنگ بزنی بده،نزنی خودت اذیت میشی،ناراحتی را نشون بدی یه جور ندی یه جور
چی شده مگه؟؟
فقط سر سنگین باش
اصلا نگو گله نکن بی ارزش میشی و قبول نمیکنن
همیشه خط قرمزا رو رعایت کن تمام
عزیزم سرسنگین شی میفهمه چی ب چیه فقط سیاست داشته باش و بی محل کن با ی خنده رد کن بی توجهی بزرگ ترین کتکه
هرچی تو دلت هست نگو چون میشه آدم بد سرسنگینی شو
تا تو خماری بمونن
من باشم بیخیالم
با شوهرت هم قهر نکن بخاطر مادرش
یا همون موقع خودت جوابشو بده و یا کلا بیخیال شو
نمیدونم قضیه چیه ولی با همین توصیفی که کردی به نظرم حد و حدود برای رابطه ت با خانواده همسرت مشخص کن و بیشتر به همسرت توجه کن
