مامانای دو بچه و بیشتر

من این حس رو نداشتمبا اینکه فاصله بچه هام کم هست

افسردگی بعد از زایمانه

دو سال اول خیلی سخته ولی بعد راحت میشی عزیزم

دو سال باید صبوری کنی

چند وقته زايمان كردى

مشاوره رفتی بچه آوردی و پشیمونی ما هم هرچی بگیم تو همونی

نه اصلا هرلحظه و‌هر ثانیه شکر میکنم و خوشحال هستم بابت وجودشون توی زندگیم

شماهم احتمالا افسردگی داری

وای چطور دلت میاد 

زندگی بدون بچه ها برام معنی نداره اصلا 

احساسات تورو مانمیتونیم تغییر بدیم فقط میگم صبور باش و آرامش داشته باش.. یکم که بزرگتر بشه شرایط برای توهم راحت میشه. تصمیم خودت بوده پس جا نزن. 

نمیتونم احساست رو درک کنم آدم به بچه خودش نگاه کنه و این حرف رو بزنه ؟ درکت نمیکنم واقعا 

ولی این جمله که میگی حس میکنم برای مراقبت از بچه ها باید زندگی کنم نشون دهنده یک مسأله واضح هست اونم اینه که ارزش ها و رسالت زندگی خودت رو زندگی نمیکنی و فقط کاری رو میکنی که بهت میگن درسته 

رسالت زندگی خودت رو پیدا کن و براش اقدامک انجام بده 

لطفاً مسخره بازی در نیار که نمیشه باید نگاه کنی ببینی با شرایط الانت برای رسالت زندگیت چطوری میتونی یک قدم کوچیک برداری 

تا زمانی که بچه کوچیکه از آب و گل در بیاد و بتونی تمرکز صد بذاری روی رسالتی که اساسا برای اون خلق شدی 

به این حرفا که بچه هر چی بزرگتر میشه مراقبت بیشتری میخواد توجه نکن بچه رو درست تربیت کنی هم یاد میگیره چطوری مستقل بازی کنه هم یاد میگیره چطور مستقل درس بخونه تا کلاس سوم بچه باید مهارت اینو پیدا کنه که کاملا مستقل درس بخونه ولی والدین با حمایت ها و حضور اضافه بچه رو به خودشون وابسته می‌کنن بعد میگن هیچی از زندگی نفهمیدیم فقط واسه مراقبت از بچه ها زندگی کردیم و... 

اصولا براي بچه اول چون آدم شوكه ميشهاينجور ميشه 

تجربه بچه دوم ندارم كه بگم دوباره هم دچار شوك ميشه يا نه

ببین عزیزم باید خیلی خدا رو شکر کنی ...این دوره هم میگذره بعدا که بزرگتر بشن میفهمی که چقدر خوب شد آوردی فقط باید صبر و توکل کنی و خدا رو شکر کنی 

خدا خودش کمکت کنه 

خیلیا هستند که تو حسرت بچه آوردن هستن

اگه ديدى بهتر نشدى و اذيت شدى حتما با ى پزشك مشورت كن

اتفاقا بهترين كار كردى 

هم براى خودت هم براى بچه اولت خوبه