چند تا از درس هایی که من از زندگی گرفتم :

حرفات طلا هستن من اسکرین گرفتم که بنویسمشون 

همشو گفتی 

فقط پس انداز هاتو برای کسی بازگو نکن

تجرربه من فقط انسان بودن و خدمت ب خلق برای رضای خدا بدون داشتن هر گونه انتظاری

کاش به دخترم نشونش بدم

هر چقدر کاری   تر باشی توی   خانواده و  از خود گذشته تر،،احترام   کمتری   خواهی  داشت 

هر چقدر مهربون تر و دلسوز تر   باشی،،،دم دست  تری برای  بقیه  و  این  خوب   نیست

من که میگم به نزدیکترین آدمهای روروبرت هم اعتماد نکن بیشترین ضربه رو ادم از اشنا میخوره البته من هیچوقت ضربه نخوردم چون از همه دوری میکنم ولی دیدم خیلیا از فامیل حتی خونواده ضربه خوردن به هیچکی نمیشه اعتماد کرد حتی خونواده

همه حرف هات درست ولی آدم وقتی انقدر محافظه کار باشه اصلا زندگی نکرده ، همیشه خودش تو یه محفظه بسته نگه داشته مبادا آسیب ببینه! 

من بعد یه عمر زندگی با همچین توصیه هایی حس کردم که دلم می خواد بی پروا تر زندگی کنم!  چه عیبی داره یه موقع با کسی درد دل کنم 

چه عیبی داره یه موقع از کسی توقع داشته باشم 

به کسی دوباره و دوباره خوبی کنم 

من خیلی ها رو دیدم که بی چشمداشت بهم خوبی کردند و رفتند و من حتی اون طرف نمی شناختم

چه اشکالی داره با یه غریبه صحبت کنیم و درد دل کنیم و شوخی کنیم و خداحافظی کنیم و بریم 

اصلا اگه همه توصیه های شما رو عمل کنیم که زندگی نکردیم! ه اش تو یه انزوا و محفظه بودیم! 

از خودت که بگذری دیگران از روت گذر میکنن😔

من ۲۰ سال با این توصیه ها زندگی کردم و بعد به این رسیدم که هیچ وقت خود واقعیم نبودم ، هیچ وقت هیچ مشکلی برام پیش نیومد ، هیچ وقت اشتباه نکردم و لذتش درک نکردم!   همیشه طبق دستور العمل زندگی کردم و این اشتباهه! 

با احساست زندگی کن ، یه جایی حس می کنی نیاز به درد دل داری بگو ، حس می کنی نیازه یه زن غریبه غمگین بغل کنی بغل کن ، نیار داری به یه نفر کمک کنی تا حالت بهتر بشه کمک کن! 

از روی یک سری قوانین روی کاغذ زندگی نکن!  حیفه این زندگی هست!