امروز رفتم اداره بیمه،دفترچه هامونو عوض کنم که هفته بعد رفتیم دکتر برگ کم نباشه،دفترچه های قدیمی رو بهم داده بود،من اصلا نفهمیدم کی داد و کی گذاشتم تو کیفم نوبتم که شد گیر داده بودم دفترچه پیش خودتونه.اصلا یه وضعی آ.از اونور حوصله هیچکیو ندارم.پامیشم میرم خونه مامانم اینا،یهو مامانم از رو دلسوزی یه چیزی میگه من ناراحت میشم،کلی بخودم فشار میارم جواب نمیدم.چون میدونم بعدش پشیمون میشم.
به شوهرم گیر میدم میریم بیرون اما همش غر میزنم بهم خوش نمیگذره.دیروز تو باشگاه به دوستام دقت کردم همه از ته دل میخندن ،خنده های من انگار از ته دل نیستش،اعتماد بنفس ندارم.اه اه اه نمیخوام اینجوری باشم خوب
دلم میخواد بتونم فقط بخودم برسم،فقط بخودم فکر کنم اما واسه یکساعته بعدش یادم میره
خیلی ضایع بود که آلزایمر گرفته بودم داشتم به بنده های خدا گیر میدادم
به خاطر مشغولیت ذهنیه
منم جدیدا درگیر یه موضوعیم دقیقا همین شدم
به شوهرم میگم شورتمو ندیدی ؟ میگه چرا پاته
شوخی کردم یکم عوض شه حالت
الزایمر نیست احتمالا ی مدت مشکل یا اتفاقی تو زندگیتون افتاده فکرت مشغول کرده باشه ؟
هیچکس نیست بهم راه حلی بده؟
منم ی مدت اینجوری بودم خیلی شاد بودم ولی یک سال افسردگی گرفتم همش یادم میرفت میخوام چیکار کنم مجبور بودم خیلی چیزا بنویسم بعضی وقتا هم اسم ادما یا وسایل فراموش میکردم بعدش به خودم اومدم نزاشتم ی ادم گیج منگ باقی بمونم سعی کن تو زندگیت یکم تغییر بدی ی برنامه بنویس بزار جلو چشمت فردا چیکار میخوای بکنی فکرت هم مشغول هیچ چیزی جز برنامه ات نکنایشالله زود خوب میشی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
