زندگی واقعا برام کلافه کننده ست. هی بدو بدو کن و رنج بکش که بتونی به بدو بدو ها و رنج کشیدن های بعدی ادامه بدی.
نه میشه انصراف داد از زندگی . نه از کار و زحمت. نه انگیزه و دلخوشی ای هست.
واقعا دلم میخواد در یک لحظه محو و نیست و نابود و تمام بشم و از حس کردن باقی رنج هایی که در انتظارمن معاف.
منم😭دیگه ناییی نمونده
منم همراهتم
سلام من از خدامه شاغل باشم که دستم تو جیب خودم باشه منت اینو اونو نکشم
باور کن منم حس تورو دارم ولی خب مجبوریم ادامه بدیم صبر اجباریه انتخابی نیست
خانمای عزیز شرایط همه بده -همه ماها مشکلات داریم یکیش مث من تو عقد روبه رو شدم با تهمت و فهش های رکیک از خانواده همسرم و فتنه بقیه و اذیت پدرم شوهرم ازم استفادشو کرد بعد چندماه از من جلو همه خانوادش به دروغ بد گفت و الان 4ماهه ولم کرد و رفت هرروزم پروفایلای ناجور میزاره عکس ازم میگرفت و میفرستاد واسه باباش و صدامو ضبط میکرد با اینکه من با خانوادش خوب بودم از سر حسادت منو له کرد زیر پاش -کل فامیل هم میگن طلاق بگیر ولی من بخاطر حرف خدا نمیرم جلو و صبر کردم
صحبت های آقای نبی را که آوردنش تو برنامه محفل ببین
دگرگون میکنه آدمو
خیلی بده شوهر داشته باشیو روزارو با حسرت اینکه کسی نیست محبت کنه بهت بگذرونی-
تنها نکته مثبتش شاید همینه شاغل بودن. که اونم بسته به درامد فرق میکنه. الان درامد من و شوهرم با هم قد این نیست که خودمون خونه بخریم. پدر مادر من خونه دادن نشستیم. حس خوبی نیست. اونقدی نیست که ماشین بخریم. غیر از اون سر کار هزار حرف میشنوه ادم و هزار اعصاب خوردی داره، آخر روز هم له و لورده برمیگردی به خونه ای که نه غذایی آماده ست نه تمیز شده و نه جون داری ورزش کنی، خرید کنی، تفریح کنی یا به خودت برسی.
و نه درامدت اونقدی هست که بگی بعد یه مدت که جمع کردم ، به همه این کارا میرسم. همه اینها هم بعد از سال ها درس و بدبختی کشیدن.
فقط بله پول داری خوراکی بخری یا لباسی خواستی بخری یا یه دکتر بخوای بری پول داشته باشی. در حد همین امور روزمره بله دستت تو جیب خودته. ولی جسم و روح و روان داغون
