فکر کن شاعر باشی بعد کلمات رو در اشعارت جوری به رقص دربیاری که به روشنی حالات روحی ات رو نشون بده و هم خودت کیف کنی و اروم بشی هم بقیه حظ ببرن و همزاد پنداری کنن
و واقعا کاش شاعر بودم تا بجای گشتن به دنبال یک شعر که به حال و روزم بخوره خودم شعر میگفتم
کاش بجای گریه کردن داد زدن خودخوری کردن یا حتی از سر ذوق و شادی، واژه ها رو میچیدم کنار هم در لذت بیت به بیت شعرم به ارامش میرسیدم
شعر معجزه است
شاعر حتی با ناراحتی و عصبانیتش هم هنر می افریند و جماعتی را محو میکند
اگر این معجز نیست پس چیه
خوش بحال شاعرها
