تو شهر غریبم دور از خانواده وتنها پسر ۱۵ ماهه دارم خیلی بی زبونم و نمیتونم مثل بقیه تیکه بندازم و از خودم دفاع کنم خانواده شوهرم تقریبا خوبن اما بازم حرفایی پیش میاد اما اصلا نمیتونم غیر مستقیم حرف و بندازم یا کسی پشتم حرفی بزنه نمیتونم پیش بقیه اعتراض کنم کلا خیلی بسازم و با همه خوبم شده بهم تیکه انداختن اما من نمیتونم جوابشونو بدم
تنها هم موندم تو خونه و دوستی ندارم که حداقل یکم یاد بگیرم خیلی ناراحتم چیکار کنم
منم مثل تو
یا ول میکنم میرم یا همه ش جمع میشه جنگ درست میکنم سبک میشم
بیخیال بابا همه رو به هیچ جات حساب نکن و هرچی گفتن بی محلی کن حتی فکرتم مشغولشون نکن. فقط به فکر آرامش خودت و زندگیت و پسرت باش. اونایی هم که تیکه میندازن و غیبت میکنن بی شک پر از عقده و حسادت هستن، شما ذاتت درسته بخاطر اونا خودتو عوض نکن.
هرکی تیکه انداخت تو رک و مستقیم جوابشو بده بعدا متوجه میشی کسی با تو دیگه این رفتارو نمیکنه، مثل خودش رفتار کنی که خوششم میاد زندگیت سیاه میشه
