با اینکه م یک سال و چند ماهه که با هم دوستیم و از اول هم از من قول ازدواج گرف
ولی هیچ وقت از شوق مامانش حرف نزد
منم تازگیا متوجه شدم مامانش هیچ تلاشی برا این نمیکنه
حالا میگم نکنه اصلا منو قبول ندارن و این به من نمیگه
چون هیچ وقت نگف به من ک مامانش نظرش راجبم چیه
خیلی برا خودم متاسفم تا قبل این با هیشکی نبودم حتی با اینکه ۲۴ سالم بود وارد رابطه شدم خیلی ناپخته وارد شدم
خیلی دلم برا خودم میسوزه چون حس میکنم بهتره با لین باشم و نرم سراغ کس دیگه یا خواستگارای سنتی(نمیدونم لین چ اخلاق گندیه)
طبیعیه مادرایی که نمیپسندن ازدواج دوستیو گاهی با این مورد کنار نمیان
دیگه اگر قبول کنن بیان خاستگاری هم نباید انتظار هیجان زیادی از سمتشون داشته باشی .دشمنی نکنن بسه
درنهایت اون خاستگارایی هم که مامانه از اول مشتاقه بعدا همون مادرشوهر اذیت کن میشه پس برات مهم نباشه
دیگه دست پسره است دنبال نظر مامانش باشه یا از اوناییه که خودشو مختار میدونه به روش خودش عمل کنه
که بهتره شما بخواین زودتر تصمیمشو بگیره
اصلا اینطور نیس که بخواد زود تصمیم بگیره
من ناراحتم از وقتی ک براش صرف کردم
ایکاش از اول انقدر عاقل بودم این موضوع رو می‌فهمیدم و میگفتم جدی بیاد جلو
اون موقع انقدر وابسته نمی‌شدم
بخدا بین دو راهی موندم چون خواستگار خوبی هم دارم ولی نمیخوام اولین رابطه م رو به این راحتی ول کنم خواستم باهاش بسازم ولی اگ اینطور باشه محاله
