چند روزه حالم گرفته ست،زیر پتو گریه میکنم،احساس میکنم بی پشت وپناهم.میریم خونه پدرم، با بچه هام دعوا میکنه، مادر شوهرم خیلی بی تفاوتی
دیگه چی بگم
توقعه ات رو از همه بیار پایین تا راحت زندگی کنی
زمانه آیه حتی از خواهر هم نباید توقع محبت داشت
بی خیال ماهم همونطور
خوبه خونه تون جداست
ی ساعت برو برگرد بقیه اش تو خونه خودت راحت باش
اونا دیگه اعصاب بچه هارو ندارن
بلند شو یه آب به سر و صورتت بزن بچه هاتو افسرده نکن اونا بجز تو کسی رو ندارن قوی باش مگه تو محتاج اونایی؟
بجای اینکه بری خونه پدرت دست بچه هاتو بگیر ببرشون پارک برگشتنی هم براشون بستنی بخر بخورن
هیچوقت خودتو نباز در نظر اون بچه ها تو یه پشت و پناه قوی براشون هستی
کاری کن خانوادت باهات میکنن تو با بچه هات نکن
خودت ضعیف شدی .قرص جلوگیری نمیخوری ؟منم عین شما ی مدت خوردم افسردگی شدید داشتم حالم از خودمم بهم میخورد همش فکرمیکردم همه عالم و ادم دازن بهم بی توجهی میکنن هرجا میرفتم حالم خوب نبود
حتی شوهرمم از صب تا غروب منو میبرد بیزون باز حالم خوب نبود
قرص اینا نمیخوری؟
درکت میکنم ولی تفکرات اونا رو نمیشه عوض کرد
از منم تا زنده بود میگفت گاهی ک اینا نوه های پدرشوهرم هستن
و دختر منم ب شدت وابسته
ولی ته دلی واقعا دوسشون دارن نوه هاشون رو
الان ۱سال و نیمه نیست و من هررررروز از دلتنگیش اشک میریزم
هرروزززززز
حتا دخترم گاهی ب یادش میشینه گریه میکنه
خدا رحمتش کنه
تا هست قدرشو بدون ازش دلگیر نباش
اونا هم بچه هاتون رو دوست دارن ولی ی تفکری از قدیم تو ذهنشون هست ک نمیدونن باعث رنجش میشه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
