از وقتی یادم میاد سعی کردم قوی باشم ولی من روحیه بسیار حیاسی دارم برخلاف ظاهرم.
ولم میخواد منم ازدواج کنم و از زندگی لذت ببرم
خسته شدم از بس که گفتم من عاشق شغلمم ،من دوست دارم خانه دار باشم و مادر چند تا نخود
من دلم میحواد شبیه بقیه خانوما باشم ن اینکه کار کنم تا حقوق داشته باشم چون روم نمیشه از پدرم پول بگیرم
من خستم از تیکه و کنایه های دوست و اشنا و فامیل برای مجرد بودنم
چهره ام متوسطه ،تا الان که ۲۵ سالمه وارد رابطه دوستی نشدم چون دوست دارم اولین هارو با همسرم تجربه کنم .چادری و محجبه ام و حجابم انتخاب خودم بوده و خانواده خوبی دارم ولی خاستگار ندارم الان نزدیک چند وقته و قللانم اگه داشتم مامانم بدون اطلاع من رد میکرد
چند سالته عزیزم؟؟ منم از وی بودن خسته شدم ا دواج هم کردم ولی جای اینکه شوهرم مرد زندگی باشه من مرد زندگی الان همه چیز زندگیمو گذاشتم وسط تا کارمون را اندازی بشه دریغ از یک میلیون اگه همسرم پول گذاشته باشه
حس بدی دارم
دوماهه دائم استرس دارم
حس میکنم هیچ وقت قرار نیست ازدواج کنم
هیچ کس نیست هعی
نمیدونم چیکار کنم
حرف دوست و اشنا که حالا باد هواست ولی قبول دارم که خیلی مردونه بودن هم با روحیه و فطرت خیلی از خانمها سازگاری نداره و این سبک زندگی درنهایت براشون خسته کننده میشه
عزیزم دیر نشده واسه ازدواج
ان‌شاالله ب زودی زود با ی مرد خوب ازدواج کنی و خوشبخت شی
یه زمانی تو یه رمان خوندم که دختره مجرد بود وکل فانتزی هایی که تو ذهنش بود برای ازدواج و یا بجه داری چون مجرد مونده بود در قالب ایده به دوستاش میگفت
منم این مدلی شدم
وای خدا کاش نگام کنی
چیکار کنم به چشم بیام برای خاستگاری؟
