هیچ موقع نتونستم اون اسباب بازی که دلم میخواست رو بخرم نتونستم اون آموزشگاهی که دلم میخواست رو ثبت نام کنم
نتونستم یه سفر درست و حسابی برم
نتونستم اون طور که میخوام پول خرج کنم
نتونستم اون طور که میخوام لباس بپوشم همیشه میگفتن این لباس ال و بل ولی خواهر برادر های دیگم هر جور که دلشون میخواد هستن
نه لپ تاپ و نه اتاق درست و حسابی
من پر حسرتم با ۱۸ سال سن حس پیری میکنم پچگی مت تباه شد حس میکنم خیلی عقده ای ام منی که اجازه نداشتم اون لباسی که دوس داشتم رو بخرم چون کوتاه بود و.... و حجاب نداشت اصلا پس من برا چی به دنیا آمدم دلم میخواد بمیرممممممممممممم😭😭
چطوری به مادرم بفهمونم منم حق انتخاب دارم با من مثل بچه ها رفتار میکنه خیلی هوامو داره ها ولی تو همه چی دخالت میکنه این لباس باید بپوشی امروز این شال رو سر کن موهاتو باز بذار یل بباف یه چی هم گفتنی میگه تو به حرف مت محل نمیدی خب منم آدمم با ۱۸ سال سن چرا باید الانم تو به من دستور بدی چیکار کنم 😭😭😭😭😭😭😭
مامانم ۴۰ سالشه خودش هل جور دوس داشته گشته هیچکس هم حق انتقاد ازش رو نداره
