«وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ» بقره (2): 186.
هنگامی كه بندگانم درباره من از تو سؤال كنند، [پاسخش اين است ] كه من يقيناً نزديكم، دعای دعا كننده را چون مرا بخواند مستجاب میكنم.
خدای مهربان در این آیه به انسان میآموزد كه با تمام شوق به درگاه من روی آور و با دست طلب به درگاه من بكوب و جز به دريای فضل و رحمت من دل مبَند.