اشاره است به آیۀ 72، سورۀ احزاب ( ما این امانت را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم، از تحمّل آن سر باز زدند و از آن ترسیدند. انسان آن امانت را بر دوش گرفت که او ستمکار و نادان بود ) بین مفسّرین دربارۀ امانت اختلاف نظر است. پارهای آن را قرآن، برخی عقل و شناخت و عدّهای نیز روح الهی تفسیر کردهاند که خداوند آن را فقط در انسان دمیده است، ولی بیشتر عرفا آن را عشق میدانند که خاصّ انسان است.
این بیت هیچ ربطی به مراقبت از روح نداره عزیزم،منظور از بار امانت در ادبیات عرفانی یعنی عشق،قضیه از این قراره که هنگام خلقت هیچ موجودی قبول نکرده در کائنات عهده دار عشق بشه،اما انیان بار عشق رو پذبرفته. این شعر یک بیت از غزل حافظ هست. میگه، اسمان سنگینی و اهمیت بار عشق رو قبول نکرد، اما قرعه به نام من آدم افتاد.
در خانهٔ من، ابرازِ احساسات ، بوسیدن و در آغوش گرفتن ، مانندِ نفس کشیدن بدیهی و ضروری است 🤍