اول دکتر چند تا سوزن میزنه تو لثه تون بعد اون مته رو می گیره دستش..بعضی وقتا از شدت درد دسته های صندلی رو محکم فشار میدیم و اشک تو چشمامون جمع میشه
چرا نمیزنین تو‌گوشش؟
این همه درد رو تحمل کردید؛ این همه مته و امپول و انبرو...خوب اعتراض کنید بهش!چرا اعتراض نمی کنید!؟
تازه کلی هم ازش تشکر می کنیم و می خوایم بیایم بیرون می گیم: آقای دکتر ببخشید وقت بعدی کی هستش؟!
نمی خوای خدا رو اندازه یه دندون پزشک قبول داشته باشی؟به دکتر اعتراض نمی کنیم چون میدونیم این درد فلسفه داره و منجر به بهبود میشه؛
میدونیم یه حکمتی داره...
خوب خدا هم حکیمه!
وقتی درد و رنجی رو تو زندگی ما فرستاد ازش تشکر کنیم. بگیم نوبت بعدی کی هستش؟
