شوهرم آدم خوبیه تا وقتی از خانوادش دور باشه، وقتی خانوادش هستن خیلی عذابم میده با کاراش ،پدرش 6 ماهه فوت کرده و مادرش از شهرستان اومده خونه ما چند روز بمونه حال و هواش عوض بشه، توو این یه هفته که اینجاس چند بار اعصابمو خورد کرده در حدی که تصمیم میگیرم طلاق بگیرم راحت شم از این زندگی...قبل اینکه مادرش خونمون بیاد ما تقریبا 10 روز شهرستان خونه شون بودیم و در مغازمون بسته بود، درسته ماه رمضونه بازار دلچسب نیست ولی از هیچی که بهتره، ولی باز بخاطرش رفتم 10 روز موندیم، الان مادرش 8 روزه خونمونه حالا میخواد بگرده شهرستان ای آقا پاشو کرده توو یه کفش الا و بلا من باهات میام میرسونمت،آخه آدم حسابی مگه یه ساعت دو ساعته که تو باهاش میخوای بری،12 ساعت راهه با اتوبوس. هرچی بهش میگم گوش نمیده، همش منو توو عمل انجام شده میذاره، به مادرش میگه بیا اینجا یه خونه 3 خوابه میگیریم باهم زندگی می‌کنیم، انگار من پشمم ایی وسط ،انگار خواهر برادریم که همه باهم زندگی کنیم
خدایی حق داری
باید خودتو قبول داشته باشی ب خودت تکیه کنی عاشق خودت باشی تا بتونی مشکلاتو حل کنی
این داستان: شوهر جوگیر
😐😐😐
به خاطر اينا مى خوام طلاق بگيرى؟
فعلا صبور باشه مادرش که رفت بشین با سیاست همه اینا رو حل کن سیاست منظورم قربون وصدقه نیستا با محبت از جنس مردانه اش
۳ خواب ک نمیشه..مگر اینکه دو طبقه ..وایییی🙄
شما باید مخالفتت رو در زمانی که باهم جنگ و قهر نیستین اعلام کنی
حالا که نیومده ولش کن بذار ببره چیزی نگو که بدتر بشه
حالا این رفت وآمد تموم میشه میره به خاطر داغ دار بودنشون عیب نداره تحمل کن ولی مورد آخر قابل هضم نیست خونه سه خوابه رو میگم
هی خرید میکنه میاره، البته ما که تنها باشیم هم خیلی دست و دلبازه خسیس نیست اصلا ولی خدا نکنه خانوادم بخوان بیان، هیچ هیچ، میگم بابا زشته یکم خرید کن، میگه ندارم بخدا داشتم میگرفتم... خلاصه زندگیم با وجود مادرش خراب میشه، میدونم
خیلی راحت با صبوری میتونی باهاش حرف بزنی ،،با عصبانیت و تند برخورد کردن هیچی بدست نمیاری از دستم میدی
به جای اینکه دوازده ساعت بره بعد دوازده ساعت برگرده یه بلیط هواپیما واسه مادرش بگیره و خلاص