سلام من ۱۲ سال هست که توی شهری زندگی میکنم که خانوادم توش نیستند و با شهر خودم حدوداً ۵ ساعت فاصله داریم
اول راجع به خودم میگم که من توی اصفهان بودم بعدش دانشگاه تهران قبول میشم و با کلی جر و بحث و دعوا و پادرمیونیهای فامیل من بالاخره تونستم بیام تهران درس بخونم خودم تنهایی و خب این یه قدم بزرگی بود واسه کسی که چیز زیادی هم از تهران نمیدونست😕
بعد از اون جایگاهم رو توی تهران پیدا کردم یعنی یه جورایی شده بود که دوست داشتم اونجا زندگی کنم من حتی اونجا میرفتم سر کار و توی با دوستم توی خونه مشترک زندگی میکردیم و من میومدم و میرفتم تا اینکه بالاخره من ازدواج کردم و تصمیم گرفتم که تو همون تهرانم زندگی کنم🌺
💥حالا قسمت مهم تاپیکم برای کسانی هست که میخوان تو شهر غریب زندگی کنن💥
شما باید چند تا مورد رو در نظر بگیرید:
۱. باید به روحیه خودتون نگاه کنید من از اول روحیه مستقلی داشتم یعنی وابسته به خونواده نبودم و دوست داشتم جاهای جدید رو تجربه کنم و براتون جالب باشه که من توی مدتی که اومدیم تهران بعد از اون شهرهای دیگهای هم زندگی کردم به خاطر کار همسرم شهرهایی مثل گیلان بندرعباس بندر لنگه قشم
اگه روحیه مستقلی نداشته باشید و وابستگی به خونواده خودتون داشته باشین یا اینکه به اندازه کافی دلیل واسه رفتن به شهر دیگه نداشته باشین پس شما دووم نخواهید آورد
۲. شهری که میخواین توش زندگی کنین ارزششو داره یا نه خیلی وقتا هست شما به یه شهر دیگهای میرین که امکاناتش از شهر خودتون کمتره یا اینکه از نظر آب و هوایی یا از نظر هر چیز دیگهای تو سطح پایینتری قرار داره خب مسلماً شما دچار افسردگی میشین و همش دارین با شهر خودتون مقایسه میکنین و قطعاً یه روزی پشیمون میشین هر چقدر هم روحیه قوی داشته باشین مگر اینکه به صورت موقتی باشه
۳. اگه شهر دیگه میرین به این معنی نباشه که ارتباطتون با همه آدمها قطع بشه خب مسلماً شما با فامیل که اونجا نمیتونین ارتباط داشته باشین پس میشینین توی خونه و افسرده میشین
این به همون روحیه برمیگرده شما باید روحیه اینو داشته باشید که توی اجتماع باشیم با آدمای جدید آشنا بشین اینقدر دوست و رفیق توی باشگاه و کلاس و سر کار پیدا کنید که اون بخشی از تنهاییتون رو با اونها سپری کنید
امیدوارم تاپیک مفیدی بوده باشه براتون🩷
از تجربیاتتون برام بگین و دوستاتون رو تگ کنین تا نظراتشون رو بگن
وقت گذاشتم تا نوشتم پس لطفا بخونید🩷