از مادرم متنفرم

وقتی به سی سالگی میرسی تازه عاشقش میشی ...به ۴۰ سال که میرسی همیشه ترس از دست دادنش رو داری ۵۰ سالگی وقتی مادر نداری و جایی نیست که ببینیش دلت خوش میکنی به پنج شنبه ها که بری سرخاکش و ذوق میکنی اگه خوابش رو ببینی 

تا هست قدرش رو بدوون

مثال بزن

منو مامانمم چون اختلاف سنیمون کمه و تک بچم هستم گاهی باهم نمیسازیم اصن یه وقتا خونه مون میشه نبرد جنگ😂

ولی خب یه عده از مامانای محترم خیلی زبونشون تیز و تلخه (اینم شانس منه)

ولی عب نداره خودتو اذیت نکن در هر صورت ک هیشکی خونواده ادم نمیشه

تحت هر شرایطی پشتتن اینو تو مواقع لزوم میفهمی😊

مادر من از سال ۶۲ قرص اعصاب مصرف میکنه ...در طول بچگی کلی کتک خوردم الان ۳۶ سالمه دوستش دارم دلم نمیخواد یک لحظه از دستش بدم 

مادر من بخاطر من شبهای زیادی رو نخوابیده خودم یک مادر هستم میفهم شیر شب دادن چقدر سخته ...گاز زدن سر پستان چقدر دردناکه ...

حالا یه کم حال روحیش خراب بوده اونم مقصر نیست ...یه بیماری جسم رو نابود میکنه یه بیماری روح رو ...

اون روحش گرفتار بیماری بود...

ادم اگه حق انتخاب داشته باشه هیچ وقت حاضر نیست بیماری رو انتخاب کنه 

بیماری اعصاب و روان مطمئنا انتخاب مادرهامون نبود!!!

چندسالته

وضعیت اقتصادی

ببخشید اینجا پرسیدم