شاید حرفام بنظر شما بچگانه باشه ولی واقعا جای دیگه رو نمیشناختم که خودمو خالی کنم لطفا بخونید و نظر بدید نظرتون برام مهمه.
از کلاس اول دبستان تا تقی به توقی خورد فقط کارش تهدید کردن بود که چی اینجوری بشه اونجوری بشه حق نداری دیگه بری مدرسه اون موقع ها بابام نبود محل کارش جای دیگه بود دیر به دیر میومد منم بچه بودم گریه میکردم چون مدرسه رو دوست داشتم دوست داشتم درس بخونم اونم از این موضوع سوء استفاده میکرد مدام رو اعصابم راه میرفت تمام این سالها هی تهدید کرد فکر میکنه با تهدید کردن باید هر کار میخواد انجام بده هیچ وقت ننشست کنارم بهم آرامش بده در طول یه مسیری همراهم باشه حال خوبش نهایتا ۱ ساعت طول میکشه کلاس ششم که آزمون ورودی مدارس خاص داشتم تیزهوشان قبول نشدم نمونه آوردم یک ماه تو خونه جنگ اعصاب راه انداخت بعدشم هی تهدید کرد که اگه شاگرد اول مدرسه نمونه نباشی سال بعد از ثبت نام خبری نیست خب من معدلم ۲۰ بود باز کلاس نهم شدم و باز آزمون داشتیم باز هر روز به یه چی گیر میداد می‌ریخت رو سر و صدا که اگه امسال هم تیزهوشان نیاری دیگه نمونه قبول شی ثبت نام نمیکنم باید بری مدرسه عادی خب اون سال گذشت و من تیزهوشان تجربی قبول شدم ولی از اونجایی که ایشون زبانش فقط به حرف بد و تهدید میچرخه یه مبارک باشه هم نگفت که بماند من که ذوق کرده بودم برگشت گفت حالا چی شده این تو رو به جایی نمیرسونه مهم کنکوره(دقت کنید این مال دقیقا ده دقیقه بعد از اینه که نتایج اومده بود، خب آدم باید اینجوری بزنه تو ذوق کسی؟) بیاید ادامه شو میگم
