من زندگیم دم مرز هست . از اولش خانواده‌ش منو نمیخواستن . بعد از ۱۲ سال بچه اوردم با اینکه اولین نوه شون هست ۸ ماهه نه سراغی از من گرفتن نه بچم . شوهرم هم با هیچ کس رفت و آمد نمیکنه . الان ۱۳ ساله نه عروسی رفتم‌نه عزا نه مهمونی. حتی خونه خواهرم هم یواشکی میرم . چن وقته خودشم میگه ما بدرد هم نمیخوریم بهتره جدا شیم . از اینکه منو تو خونه زندانی کرده خیلی ناراحتم با یه بچه افسردگی گرفتم . فوری تا میگم‌بریم جایی میگه طلاق . منم از پدرم میترسم اخلاقش تنده نمیدونم آینده م چی میشه . امشب تولد دختر خواهرم هست بهش گفتم بریم گفت تو اگه میخوای بری برو ولی دیگه برنگرد . خیلی دوست دارم جدا شم دیگه چشمم به خودش و خانواده ش نخوره ولی از بابام میترسم .حوصله اخم بابام رو ندارم . بهم بگین چکار کنم . شما باشین به زندگیتون ادامه میدین .
ما که از ریز زندگی شما خبر نداریم
خودت همه چیز بذار کنار هم
بین بد و بدتر یکی انتخاب کن
عزیزم قطعا نمیتونی باپدرو مادر زندگی کنی چون اگه حمایت داشتن حتما تا الان باید دلگرم میشدی و وقتی میترسی مطمئن باش بعدا اونا نه تنها حمایت نمیکنن حتی میگن باید تو سازش میکردی اگه میتونی جدا شو وخونه مستقل اجاره کن واز بقیه زندگیت لذت ببر ادم چقدر زندس که به خاطر دیگران خودشو نابود کنه
بعد ۱۲ سال تازه شوهرت فهمیده که بدرد هم نمیخورین؟
چه ربطی داره الان خانواده شوهر منم از من بدشون میاد و حتی زنگ میزنن به شوهرم و به من فحش میدن. پس این طوری باشه شوهرم هم باید با من بد بشه!!
مشکل از خود شوهرته گلم اگه دوست داشته باشه هیچ وقت تحت تاثیر خانوادش قرار نمیگیره.
استارتر چیکار کردی؟ جدا شدی و مستقل شدی؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
